Soruma karşılık bana döndü ikisi de.Ben onlara bakarken babam “Sen ne zaman uyandın kızım?” dedi.”Az önce!” diye karşılık verdim.”Günaydın millet!” diyerek Ege geldi şen şakrak.Yanımdan geçerken omuz atıp Aslı’nın yanağını öptü.Gıcık!İlla sataşacak.Sonra farkettimki sabah kalktığımda odamda değildi.Kesin gece kalkıp kendi odasına gitti.Ağır uykulu olduğum için de duymadım haliyle.Aklıma mutfağa geldiğimde babamla Aslı’nın konuşması geldi tekrar.”Baba az önce neyden bahsediyordunuz siz?” dedim meraklıca.”Hmm…şey…biz…” diye bir şeyler gevelemeye başlayınca Aslı atlayıp “Kardeşlerinle,yani Hande ve Ege ile, kaynaşmaya başladığından bahsediyorduk tatlım!” dedi.Sinirle yumruklarımı sıkıp “Onlar benim kardeşim falan değil!” diye çıkıştıktan sonra bahçeye doğru hızlı adımlarla gittim.Babam peşimden bir şeyler söyledi ama onu takamayacak kadar sinirlendim.Hıhh!Bir de iyiymiş numarası yapıyor.Bu kadından cidden hoşlanmıyorum.Bana habire ‘tatlım,canım’ gibi kelimelerle hitap ediyor.Ben babam ya da annem dışında kimseden bu sözleri duymak istemedim bu zamana kadar.Şimdi de duymak istemiyordum.Ya insan çocuğu olmadığı birisini kendi çocuğuyla kardeşmiş gibi nasıl görebilir ki?Aslı yüzsüzün teki.Tabi buldu yağlı kapıyı bırakmaz.Bahçede bulunan oturma grubumuzun oraya gidip koltuğa oturdum.Ayaklarımı yanıma çektim.Dirseğimi koltuğun başlığına yaslayıp elimi de yanağıma koydum.Cidden ben nasıl alışacaktım bu duruma?İçeride benimle kan bağı olmayan üç kişi vardı.Ve babam benden onlarla iyi anlaşabilmemi istiyordu.Yine boğazıma bir yumru oturdu.Yutkundum.Ben böyleydim işte.Ağlamak istemediğim için sürekli gelen yumruları yutardım.Bu ara biraz düzenim bozuldu.Yani istemeden de olsa birilerinin önünde ağlıyordum.Ağlamak bence güçsüzlüktür.Babamın önünde bile ağlamam ben, beni güçsüz bulmasın diye.Ağlayacaksam bulunduğum ortamdan kaçardım ve kuytu bir köşeye geçer orada ağlardım.Yere dalmış bunları düşünürken görüş alanıma siyah ‘Nike’ spor ayakkabılar girdi.Başımı kaldırdığımda babam olduğunu görünce burukça gülümseyip elimle yanıma hafif vurarak “Gelsene baba!” dedim.Babam yanıma oturdu ve bana döndü.Canı sıkkın görünüyordu.Nedenini biliyordum.Benim içerideki ani çıkışım tabi ki de.”Ece…”
“Baba konuşmak istemiyorum şu an!Lütfen!” dedim sözünü keserek.
“Hayır,konuşacağız!” dedi üsteleyerek ve sert sesiyle.Bu konuşmayı bir an önce yapıp kapatmak istediğimden dolayı tekrar itiraz etmedim.
“Tamam baba!Söyle ne söyleyeceksen!Biricik sokak karına bağırdım diye bağır,çağır!” diye çıkıştım.Neden bilmiyorum ama kendimi her an patlayacak bomba gibi hissediyordum.Bu çıkışıma anlam veremedim.Babam birden elini havaya kaldırdı.Ne?Nasıl yani?Bana tokat mı atacaktı?Biricik kızına ucuz ve çocuklu bir sürtük için tokat mı atacaktı?Bu sefer gelen yumruyu yutamayacaktım işte.Babama şaşkınca bakarken fark edip kendimi topladım.Babamın damarına basıldığında cidden çok sert oluyordu.Bana bu zamana kadar hiç tokat atmamıştı.Hatta el bile kaldırmamıştı.Ama şimdi?Henüz yeni tanıdığım ve bağımız olmayan bir kadın için mi bana el kaldırmıştı?O da kendine şaşkınca bakıyordu.Daha fazla dayanamadım ve yerimden kalkıp hızlıca içeriye doğru yürümeye başladım.Gözlerimden akmak için çırpınan yaşları zor zapt ediyordum.Bahçeye çıkan uzun camlı kapıdan geçmeden önce bizi izleyen Aslı ve Ege’ye “Hoşunuza gitti mi?” diye sordum titrek bir sesle.Eğer kendimi tutmasam hiç durmadan ağlayacaktım.Tiksinircesine bakıp yanlarından ayrıldım.Hala ağlamıyordum.Odama girip üzerimi değiştirdim.Evet!Hala tutuyordum kendimi.Kol çantamı alıp aşağıya indim.Hızlıca ayağıma sandaletlerimi geçirdim ve evin çıkış kapısına yöneldim. Babam da bu sırada içeri giriyordu.“Nereye gidiyorsun?” dedi.Sesi üzgün,pişman,öfkeli,endişeli karışımı çıkıyordu.Öfke ve üzüntü karışımı bir sesle “Senin ve onların olmadığı bir yere.” dedim parmağımla tiksinerek baktığım Aslı ve Ege’yi işaret ederek.Kapıyı sertçe kapattım ve dışarıya çıktım.Artık tutamadığım gözyaşlarım çoktan yanaklarımdan süzülmüşlerdi.Ama bunu içeridekiler görmediği için şanslıydım.Beni birilerinin ağlarken görmesini istemiyordum.Hızlıca bahçe kapısından da çıkınca yürümeye başladım.Nereye gideceğimi bilmiyordum.Sümeyye’ye gidebilirdim.Ama beni orada bulurdu eminimki.Bu gece eve dönmeyecektim.Kendimi sakinleştirmem lazımdı.Babamı kırmak istemiyordum.Evden çıkarken söylediğim sözler sinirle çıktı ağzımdan ve ben çoktan pişman oldum.Önüme bakarak dalgın dalgın ve ağlayarak yürürken birine çarptım.Başımı kaldırdığımda gördüğüm kişi beni şaşkına uğratmadı değil yani.
