Artık acımıyor canım,canım acırken de gülmeyi öğrendim.
Bıçaktan keskin bir kalbim var, kim dokunsa elleri yara bere.
Kestim akıttım umutlarımı.
Gökyüzü sağır ve Tanrının da ağır uykusu...
derken,fonda Cem Adrian 'geçecek' diye sesleniyordu.Haklıydı Cem belki de 'Biraz umut sürersen tüm yaralar geçer.'
Umut...hala mutlu olucağımıza inanıp, bazı şeyleri hiç yaşamıyacağımızı kabullenip, yine yeniden en sevdiğin şarkıya eşlik etmek gibi.Umut etmenin en güzel hali de budur.Umut eden insan herşeyin farkındadır belki de ıslak bir kelebek misali bir daha uçamayacaktır ama yinede ona sunulmuş tek bir günü en güzel şekilde değerlendirir.
Ben de kendimi tam yıkıldım kalkamıyorum derken umut ederken buldum.Belki ben en umut dolu ıslak kelebeğimdir.Bu kendimi ifade etmek istediğim yazıdaki umut kelimesi kadar çok umudunuz olsun.Hayatta ki can kırıklarınızın saç kırıklarınızdan az olması dileğiyle..
