Son Başlangıç | Düzenleniyor

Bölüm 1

EYLÜL 2010

Güzel bir Eylül sabahına uyanmıştım o gün.Yeni bir şehirde yeni bir hayat kurmanın heyecanını yaşıyordum.Biraz da burukluk vardı içimde;ailemden ayrı bir düzen kuruyor olmanın verdiği hüzün,yeni okuluma başlıyor olmanın heyecan ve mutluluğunu gölgeliyordu.

Tüm bu düşüncelerin ağırlığını kenara bırakıp yavaşça kalktım yatağımdan.Aklımda yepyeni planlar,düşünceler vardı.Öncelikle yarı zamanlı bir iş bulacaktım kendime.Çalışmak,bir şeyler için emek vermek,kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyordum.Sıcak bir fincan çay içip giyindim ve iş aramak için yola çıktım.

Neşeli ve mutluluk dolu bir gündü.Yeni bir şehir,yeni sokaklar,yeni binalar,yeni insanlar...Gördüğüm her şey benim için yeniydi,gördüğüm her taşın her sokağın yüz binlerce anısı vardı belki de.

Yüzüme çarpan güneş ve saçlarımı havalandıran ılık rüzgar içimi ısıtıyor ve beni mutlu ediyordu.

Yolda yavaşça yürürken,sol tarafımdan gelen müzik sesleri çekti dikkatimi.Bir kafeden geliyordu bu ses.Pikaptan gelen bu cızırtılı ses beni kendine çekiyordu adeta.Eylülün büyüleyici güzelliğiyle insanın başını döndüren bu müzik o anki mutluluğumun tek kaynağı değildi.Kafenin camında asılı olan iş ilanıyla içimdeki heyecan ve sevinç katbekat artıyordu.Yeni şehrimde,yeni günüme uyanışımın ilk saatlerinde camda asılı olan o ilan,yeni hayatıma başlayabilmenin ilk adımıydı.

Kendinden emin;fakat içten içe ürkek adımlarla kafenin hafif aralık kapısından içeri girdim.Kırık beyaz masalar ve üzerindeki menekşeler hayli göz kamaştırıcıydı.Büyük camlardan içeri giren güneş,duvarlarda asılı onlarca resmin üzerine düşüyor,içeriyi aydınlatıyordu.

"İş ilanı için gelmiştim."dedim karşıma çıkan bir garsona.

"Üzgünüm."dedi arkamdaki ses."Az önce biriyle anlaştık."

"Afedersiniz." dedim ve az önce kulaklarımda kendine yer bulan o kadife sese yöneldim.

Hemen karşımda duran ve bana epey yakın olan bir çift göz,tüm dikkatiyle beni inceliyordu.Fakat bana neden bu denli dikkatli baktığına kafa yoramıyordum.Bu güzel gözlere bakarken kilitlenip kalmıştım adeta.Avuçlarımın içi terliyordu ve sanırım titriyordu ellerim.

Kafenin camlarından içeri vuran güneş,bu mükemmel yüzü öyle güzel aydınlatıyordu ki.Özenle taranmış açık kahve saçları,daha önce eşine rastlamadığım o güzel sesi...Ondan gözlerimi alamıyordum.

"Sizinle..."diye başladı ve derin bir nefes aldı."Daha önce karşılaştık mı hiç?"

"Ha-hayır."dedim kekeleyerek.

Bir süre sustu ve yavaşça yanımdan geçip gitti.

Bulunduğum yerden ayrılmak istemiyordum,nedenini bilmiyordum ama onu bir kez daha görmek istiyorum.Hiçbir şey söylemeden ortadan kaybolmasına da anlam veremiyordum üstelik.Fakat gitmeliydim.Orda durmamı gerektirecek bir şey yoktu.Belki de oturup bir şeyler içebilirim diye düşündüm bir an,ama herkesin bana baktığını farkettiğimde bu fikri silip attım aklımdan.

Kapıya doğru birkaç adım attım ve yeniden o güzel ses geldi arkamdan.

"Düşündüm ve bizimle çalışacak bir kişiye daha ihtiyacımız olduğunu farkettim." dedi gülerek."Buraya gel."

O an içime dolan sevincin tarifi imkansızdı.

"Çok teşekkür ederim."dedim büyük bir sevinçle.

"Adın ne?"diye sordu.

"Eylül."dedim.

"Eylül..."dedi.