TATLI İNTİKAM

1. BÖLÜM: İŞ GÖRÜŞMESİ

Medyada Pelin...

"Peliiiiin, uyan kız!"

"Tamam anne."

"Kime diyorum ki, uyansana kız masa bekliyor seni, 'gel beni ye,' diye."

O güzel yatağımdan birgün beni ayırmasa olmaz, ben susar mıyım... susmam, başladım konuşmaya.
"Anne bir kez olsun bensiz yiyin,
masa da kim oluyor acaba da beni çağırıyor, gelsem şimdi o masayı kırmadan gitmem, hem 'beni ye' demek nasıl oluyormuş onu da görmüş olur." Dememle, annem çiçek olmuş bir şekilde konuşmaya başladı."Bitti mi?" dedi.

Bende gülümseyerek, "bitti," dedim.

"Kızım bir kez de nefes alarak konuşsan valla burada bayılacam. Her neyse hazırlan, kahvaltını yap ve şu işi kap. Tamam mı kızım?"

"Tamam Annecim. O zaman hazırlanayım ben, "dedim. Annem de odadan çıktığında dün giyeceklerimi hazırladığımdan olsa gerek hızla üzerime beyaz buluzumu ve siyah kot pantolonumu geçirdim.

Annem ve babamı masada kahvaltı yaparken buldum. Annem beni yukardan aşağıya doğru süzdükten sonra, "tam bir iş kadını gibi olmuşsun kızım..." dedi.

Babamda, annemin söylediği cümlenin devamı varmış gibi "...bu işi alırsa tam bir iş kadını olacakta, o dili kendisini bir ele vermese," dedi.

Bana güveniyorlar ama dilime güvenmiyor amanın, bu nasıl bir çelişki?

Gülümseyerek, "Ben o zaman hemen gidiyim de iş görüşmesine geç kalmıyım," dedim.

Annem, "Aaa kızım bir şeyler ye de öyle git." dedi.

"Yok Annecim saol ben gidince orada bir şeyler atıştırırım." dedim.

Annemde bana sarılarak, "iyi o zaman kızım, diline başarılar diliyorum. İşi almadan sakın eve geleyim deme biliyorsun baban çok üzülür tamam mı canım kızım?" dedi.

Kafamı sallayarak kapıyı kapattım.
Resmen Psikiolojik baskı kurdu, çok korktum.

***

Ağzım açık bir şekilde,
"AYAZLAR HOLDİNG" olan yazıya bakıyordum. Ne kadar da büyük bir holdingtir bu ya.

Bekle beni, 'AYAZLAR HOLDİNG' ama bir şey söyliyim mi?, çok şanslılar. Benim gibi başarılı birini şimdi karşısında görecek, daha ağzımı açmadan işe alacakları aşikar. Tamam ya biraz abartmış olabilirim.

Ellerim ve ayaklarım titreyerek kapıya doğru yöneldim. İçi dışından daha güzeldi, sekreterin yanına giderek, "ben iş görüşmesi için geldim. Sizinle daha önce iş görüşmesi için konuşmuştum," dedim.

"Evet, Pelin Hanım, lütfen gelin..." diyerek beni görüşeceğim kişiye adım adım yaklaştırıyordu.

Bu sefer de bu işi alamasam babam çok üzülürdü ve babam üzülürse ben yıkılırdım, çünkü benim her şeyimdir babam.

"Buyrun, Pelin Hanım," dedi kapıyı göstererek, bende "teşekkür ederim," dedim.

Kapıyı işaret parmağımla iki kez tıklattıktan sonra "gelin!" diye bir ses duymamla kapıyı açarak içeri girdim.

Bana arkası dönük bir şekilde konuşmasını beklediğim adam, beni daha fazla bekletmeden arkasına döndü.

Hayır bu o olamaz değil mi? Benzediğini söyleyin lütfen, yıllarca intikamlaştığım kişiyi şimdi tam karşımda görmüştüm, UĞUR'U...

Bölüm sonu...