YENİDEN

Bana Yardım Et

Uyandığım da saat 06:55 ti.Alarmın çalmasına 5 dakika vardı.Sıla'nın dediklerini düşünürken uyuya kalmışım.Çok düşündüm.Evet.Özlemiştim.Eskisi gibi olmak istiyordum.Arkadaşlarımın olmasını,onlarla gülüp eğlenmeyi.Güvenmeyi.Araz bunu yapabilir mi,bilmiyorum ve ya yapmak ister mi?Bana yardım eder miydi?

Düşüncelerimden sıyrılıp hazırlanmaya başladım.

***

Evden çıktığımda sokak kaldırımına oturmuş Araz'ı gördüğümde şaşırdım.

"Ne yapıyorsun burada?"

"Sana da günaydın cadı.Ve saol iyiyim sen nasılsın?"

"2 dakika ciddi olamaz mısın?"

"Olabilirim.Yani sanırım.Kızım sen de salak mısın az düşün niye gelmiş olabilirim buraya?Beraber okula gitmek için."

"Of tamam,sus.Benim sana söylemem gereken bişey var.Daha doğrusu bir istek."

"Söyle bakalım."

"Bak,ben dün çok düşündüm ve eskisi gibi olmaya karar verdim."

"Hmm eskiden nasıldın ki?"

"Böyle değildim.O senin okul bahçesinde gösterdiğin kızlar gibiydim."

"Fahişe miydin?" dedi dalga geçerek.

"Oğlum sen de salak mısın.Az düşün nasıl olabilirim.Neşeli,sıcakkanlı..." dedim onu taklit ederek.

"Tamam tamam,anladım da benden ne istiyorsun."

"Bu dediğim birden olacak şey değil.Bana yardım etmeni istiyorum."

"Bunu yapabilmem için böyle olmanın nedenini bilmem gerek." dedi.

"Kabul ediyorsun yani?"

"Neyi?"

"Bana tardım etmeyi." dediğimde sahildeki konuşmamız geldi aklıma buna benzer bi konuşma geçmişti aramızda.

"İhtiyacımız olan tek şey zaman." demişti.O da hatırlamıştı.Bu dediği kabul ettiği anlamına geliyordu.Sonuç başarılı olursa eski ben olacaktım ve bu çok güzeldi.Sevinçle birden ona dönüp boynuna sarıldım."Teşekkür ederim." dedim ve hemen geri çekilip üzerimi düzelttim.

"İlk adımlarını attın bile.Benden yardım isteyerek bana güvendiğini göstermiş oldun ve ..." sözünü tamamlamasına izin vermeden;

"Hey! Sana güvenmiyorum.Sadece bana kötü bişey yapmazsın gibi geliyo ki bundan emin değilim." dedim.

"Her neyse bu bana sarılmadığın anlamına gelmez ki bu iyi birşey kaç kişiye yaptın bunu?"

"Senden bu yardımı egon tatmin olsun diye istemedim." dedim sert bi şekilde.

"Okulda benim dışımdakilerle de bu şekilde konuşsana.Niye ben?Bana ne güzel çemkiriyosun cadı." dediğin de bu soruyu ben de dünden beri kendime soruyordum.

"Sanırım benimle ilgilendiğin için.Vazgeçmediğin için." dediğim de okul görünmüştü bile.

"Bir şartla sana yardım ederim.Dediklerimi harfiyen yapacaksın itiraz etmeyeceksin.Yaptıklarıma da sesini çıkarmayacaksın.Unutma ne yaparsam yapıyım senin iyiliğin için olacak.Tamam mı?" dediğin de hiç düşünmeden "tamam" dedim en fazla ne yapabilirdi ki hem zaten eski ben olmak için herşeyi yapardım.

Okula girdiğimiz de yine herkesin gözü üzerimizdeydi.

"Görüyo musun kızları nasıl da bana bakıyorlar ee bu karizmaya kim bakmaz ki."

"Bakıyorlar ama göremiyorlar." dedim.

"Nedenmiş?" dediğin de alaycı bi şekilde gülümseyip;

"Egon buna manî oluyor.Seni göremiyorlar." dedim.

"Ha ha ha! Çok komiksin." diye o sahte bi gülüş atarken ben zafer gülümsememle sınıfa girdim.

"Hem zaten onlar sana karizman için değil.Benim yanımda olduğun için bakıyorlar.Sana "Bu taş çocuğun o eziğin yanında ne işi var?" bakışı atıyorlar."  dediğim de kahkaha atıp sıraya yanıma oturdu.

"Sana iki şey söylicem bir sence taşım yani?"

"Hayır!Onlar için öylesin." dedim.

"Hı hı tabi.Neyse ikincisi de eskisi gibi olmak istiyorsan kendine acımayı,hakaret etmeyi kes tamam mı?"

Başımı onaylarcasına sallayıp "Tamam" dedim

"Dersin başlamasına var kantine gidelim mi?"

"Yok.Sen git."

"Tamam.İstediğin bişey var mı?Benim dışımda."

"Hayır,teşekkürler.Hiç birşey istemiyorum sen de dahil." dediğim de gülerek çıktı sınıftan.O çıkar çıkmaz Cansu yanıma geldi.

"Arya geldiğinden beri hiç kimseyle konuşmadın.Neden Araz?Onu gözüne kestirdin mi yoksa?Ama biliyorsun benimle rekabet edemezsin.Küçük sürtük." konuşmaya başladığından beri onu takmamaya çalışıyordum ama söylediği son şey beni sinirlendirmişti.

Arkadan gülme sesleri geldi. "Arya arada bize de gelirsin değil mi?" diye sordu biri.Ne ima ediyordu bu.Sınıftaki birkaç kişi yine gülüştü.

"Ben de isterim Arya." dedi ön sırada ki Cem.

"Ne diyosunuz lan siz" Araz'ın sesini duyunca irkildim.

Cansu hışımla Araz'a döndü.Sınıftaki gülüşmeler durdu.

"Size diyorum." diye tekrar bağırırken yanıma gelmişti.Cansu'yu itip yanıma oturdu.

"Arya ne dediler sana?"

"Bişey demediler Araz."

"Yalan söyleme Arya.Neler oldu anlat." diye bağırınca korkmuştum.

"Bağırma.Önemli bişey yok.Saçmaladılar."

"Anlaşıldı sen anlatmayacaksın.Söyleyin lan kim uğraştı bu kızla."

"Niye onu koruyorsun Araz?" diye sordu Cansu.

"Neden olacak işini iyi görmüş belliki.Arada bize de gelirsin değil mi Arya?" dedi Cem'in yakın arkadaşı Mert.Gözlerim dolmuştu,burdan çıkp gitmek istiyordum sadece.Ayağa kalkıp Araz'ittirdim ve sıradan çıktım koşarak dışarı çıktım.Araz'ın arkamdan seslendiğini duyuyordum.Okul bahçesinden çıktığımda göz yaşlarımı serbest bıraktım.Araz kolumu tutup kendine çevirdi ve bana sarıldı.Ağlamam şiddetlenmişti,hıçkırarak ağlıyordum.

"Bana yardım et"