#4# BÖLÜM

49 13 3
                                    

İş çıkışı kendimi zar zorda olsa mahleye atmıştım ,çantamın derinliklerinde kaybolan anahtarimi bulamak için büyük bir çaba içindeydim .Anlima düşen bir tutam sarı saçımı sinirler üfleyerek gözümün önünden çektim sanki bana inat eder gibi  yeniden düşüyordu gözümün önüne bu da yetmezmiş gibi telefonumda ısrarla çalmaya devam ediyoru sinirle telefonumu pantolonumun arka cebinden çıkarıp öfke ile açtım telefonun diğer ucundaki bilmediğim yabancı konusmaya başladı

"Merhaba deniz hanım ben babanızın avukatı MELEK BAŞKAHRAMAN bildiğiniz gibi babanizin üstündeki mal varlık olarak Ankara'daki eviniz kalmış   babanızın Aydınoğlu şirkete borcundan dolayı  icra işlemleri başlatılmıştır "

"Ben öyle birini tanımıyorum "

" Bakın deniz hanım ben babanizla konuştum bu icra olayını onaylıyor ama babanız bütün mal varlığını olaydan sonra size bırakmış ve icra takibi için sizin de onayınız gerekiyor"

"Bakın hanım efendi benim babam 10ekim 2009 de öldü benim öyle bir babam yook "

Sinirle telefonu kapatıp kapının deliğine soktuğum anahtarı, kapıya tekme atarak açtım.
İçeri hızlıca geçip çantamı yere atım istemsizce dökülen ,göz yaşlarımı elimin tersiyle silip banyoya girdim ayna karşısına ,geçip mavi gözlerimden akan yaşlara baktım insan kendi göz yaşından utanir mı?
Hiç ben utanmistim , yılardır doğru dürüst ayna karşısına bile gecemezken bugün göz yaşimdan utanmistim  mavi gözlerim kan çanağına dönmüştü hızlıca elerimi lavaboya vurup bağırdım canım yanıyordu kendimi kaybetmiş bir şekilde yere bıraktım ağzımı sıkı sıkıya elerimle kapadım hıckırıklarımi, kimsenin duymasını istemiyordum evde kimse yoktu ama birisi duyacak diye de ödüm kopuyordu mertin beni böyle yıkılmış görmemesi gerekiyordu yerden destek alarak ayağa kalktım aynaya bakmaya çekinerek suyu açıp  avuclarimin arasında dolmasına ,izin verdim yüzüme değen her su tanesi , onu hatırlatıyordu kücüken bahçede suyla oynadıgımiz , anılar sırılsıklam olana kadar oyun oynardık kahkahalar arasında beni kucağına aldığı zamanlar geliyordu gözümün önüne  sımsıkı kapadım gözlerimi ,hayır deniz kendini kaybetme merti düşün, gözlerimi kapatıp derin bir nefes alıp verdim bunu defalarca denedim gözlerimi açıp aynadan kendime bakıp konuşmaya başladım ,

Hiç bir güç seni yıkamaz deniz bunu unutma ne olursa olsun mutluluk maskeni asla düşürme , mert için onun için güçlü durman lazım onun mutluluğu için güçlü durman lazım

Derin bir  nefes alıp  verdim aynada kendime bakıp gülumsedim işte bu ben buydum her kez tarafından sadece etrafa gülücükler saçan bir kız oldum ne kadar bu durumdan yorulsada bedenim bunu mert için yapicaktim bu dünyada tek dayanagim o cünkü, odama çıkıp rahat kıyafetler giyip kendimi yatağa atım çok yorgun his ediyordum,kendimi yastıgma  sıkı sıkı sarıldım  her gözlerimi kırptıgımda bana ihanet eden anılarım bir film şeridi, gibi gözümün önünden geçiyordu derin ve sıkıntılı bir şekilde nefesimi verdim gözümü tavana diktim  her canım yandığında tavana cizdigim  daha yapım aşamasında olan ağaç eve  baktım kücüken hep orda oyunlar oynadığımız  bütün günü orda geçirdiğimiz   o eve onunla birlikte o kadar hayaler sıkıstirmistik ki ?  Sığmaz olmuştu artık, her gece evden kaçıp ağaç eve gelirdik uzanip yıldızları izlerdik bir umutla beklerdik yıldızların kaymasını nöbet bile tutardik 1saat ben uyuyurdum 1saate Oğuz daha önce hiç Kayan bir yıldız görmediğim için çok heycanliydim, ben beklemekten uyuya kalınca benim yerime de nöbet tutardı , o gece yıldız kaymıştı ben uyuduğum için görmemiştim beni uyandirana ,kadar yıldız çoktan gözden kaybolmuştu o gün çok üzülmüstüm sabaha karşı beraber güneşın doğuşunu izledik güneş tam ufuktan aydinlanica evimize gitik keşke hep o ağaç evde kalsaydik biliyormusunuz ben ilk defa o gece  babam oguzun babasını  öldürüp babamı polislerin götürdüğü gece  bir yıldız kaydı ben ilk defa o gece Kayan bir yıldız gördüm ama dılek dilemekten korktum niye bilmiyorum  babamın elinde bıçak defalarca Mehmet amcayi bicaklarken
Donup kalmıştım annemin Ahmet diye  bağırışlari hala kulaklarımda cınliyordu  gözlerimi  dolduran gözyaşları acı veriyordu sıkıca gözümü yumdum onun sesi yalkilandi kulagimda  DEFOL GİT SEN KATİLİN KİZISIN  nefes, alamıyorum elim istemsizce boynuma giti gözlerimden oluk oluk yaş geliyordu hızlıca balkona çıktım nefes almaya calisyordum  halla o ses yalkilaniyordu ,
KATİLİN KİZİ
SEN KATİLSİN
BABAN KATİL
BABAMİ ÖLDÜRDÜNÜZ
SENDEN NEFRET EDİYORUM
DEFOL BURDAN
DEFOLL
DEFOLLLL
Ağzımdan hııııı diye bir nefes çıktı sonrası yok zaten tek hatırladığım gözlerimin karardigi nefes alamamam ve o ses beni ölüme götüren o ses 

    Umarım beğenirsiniz lütfen okuyup yorum atamyı unutmayınzzz.
                  😇😇😇😇😇😇

Hatalarım varsa şimdiden özür dilerim 😇😇😇😇
Ve beni destekleyen herkeze teşekürler

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 06, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KATİLİN KIZIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin