XXVI. original poem

132 5 0
                                    

mijn hoofd knalt uit elkaar
ik ren
de deuren door, rechtsaf, de hoek om
even ademhalen daar

ik kan niet meer
er komt geen einde aan
denken aan jou doet teveel pijn
op mijn wang voel ik een koude traan

voetstappen, ze komen van links
een prachtig wezen staat naast mij, het is een mens
als ik langer kijk worden de randjes scherp
grijze ogen, donkerblond krullend haar, mijn ogen zijn zwaar

en in mijn slaap kijk je me aan, zoals nog nooit iemand heeft gedaan
intens verlangen in je ogen, jouw gezicht zo dicht bij dat van mij
warme lippen, een hand in mijn nek
precies goed, alles op zijn plek

de waarheid raakt me recht in mijn gezicht
komt altijd te hard aan, door het raam helder maanlicht
jij leidt nu een eigen leven, onafhankelijk van dat van mij
ik hoop dat onze paden ooit weer kruisen, het liefst zonder deze pijn

- midnightmoongirl
original poem

don't copy / use without permission!

sorry dat ik zo lang niks geschreven of überhaupt gepubliceerd heb. beetje motivatieloos en alles gaat fout, maarrr ik leef nog, dus bij dezen een stukje.

a collection of quotes & poemsWhere stories live. Discover now