Just my type ft. The Vamps

Hoofdstuk 1

Eindelijk is het zover. De dag waarop ik al maanden wacht; vandaag treden The Vamps op in AB in Brussel. Het is 7uur in de ochtend, maar ik wil er goed op tijd aankomen zodat ik een goed plekje heb. Ik stuur een sms naar Lise, mijn beste vriendin, en stap dan snel in de douche. Ik geniet van het warme water dat langs mijn lichaam loopt, maar spring er snel weer uit om me klaar te maken. Ik droog me af en ga met de borstel door mijn lange, blonde haren. Ik trek een kort rood topje aan en mijn zwarte skinnyjeans. Op mijn lippen doe ik nog rode lipstick en aan mijn blauwe ogen wat eyeliner en mascara. Ik ren de trap af en neem mijn zwarte, lederen jasje van de kapstok want het is wat frisjes buiten. Mijn voeten schuif ik in mijn hoge, zwarte allstars en ik neem mijn handtas uit de kast. Ik schrik op van een auto die enkele keren claxonneert voor mijn huis. Dat zal Lise zijn. Ik neem nog snel de tickets uit de printer en sluit de deur achter me.

"Is het vreemd dat ik op onze leeftijd nog exited ben voor een optreden van The Vamps?" Vraagt Lise wanneer ik instap. Ik moet lachen.

"Helemaal niet, hun muziek is geweldig dus waarom zou je niet exited zijn?" Grinnik ik. We vertrekken naar Brussel en brullen luid mee met de liedjes van de band waarvan we over enkele uren mee in één ruimte zitten.

Eens we aankomen in Brussel vinden we een plekje vlakbij de zaal waar ze optreden. Lise parkeert de auto en we wandelen samen naar de inkom waar al enkele meisjes zitten te wachten. Het eerste groepje valt me meteen op. Het zijn drie jonge meisjes met topjes van The Vamps aan. Wanneer ze ons zien toekomen rollen ze met hun ogen en keren ze hun rug naar ons. Ik kijk naar een ander meisje die helemaal alleen tegen het hek zit. Ze schenkt ons een vriendelijke lach wat voor mij het teken is om naast haar te gaan zitten.

"Hallo, ik ben Ellie, en dit is Lise! Wie ben jij?" Vraag ik lief. Het meisje kijkt me even aan voor ze antwoord.

"I-ik ben Taylor." Zegt ze verlegen. Ik steek mijn hand uit en ze schud hem zachtjes.

"Wel, fijn je te ontmoeten Taylor. Ben je hier alleen?" Vraagt Lise. Het meisje knikt.

"Mijn vrienden zijn niet zo'n fans van de groepen waar ik naar luister, dus ik ga vaak alleen naar concerten." Ze wrijft wat over haar arm en geeft ons een zwak lachje.

"Wauw, daar moet je wel lef voor hebben! Ik zou het niet kunnen!" Zeg ik verwonderd. Taylor moet lachen. De rest van de dag lachen en praten we non stop door. Af en toe gaat er iemand naar de wc in een cafeetje of naar het winkeltje om de hoek, en de anderen houden dan plek in de rij. Taylor is een lief meisje. Ze is net als ons twintig jaar oud. Ze is heel verlegen maar ik vind dat het haar wel siert. Ze heeft lange zwarte haren en lichtblauwe ogen. Ik en Lise vinden haar een enorm knap meisje.

"Nog maar een kwartier en de mogen naar binnen!" Roept Lise enthousiast, wat weer een vieze blik oplevert van het groepje voor ons. We staan recht en nemen elkaars handen al vast. Links van me staat Lise, en rechts van me staat Taylor. We hebben besloten dat Taylor niet alleen naar dit optreden moet, maar dat ze lekker gezellig met ons mag meedoen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Plots komt er beweging in de rij. Mijn hart begint hard te bonzen bij elke stap we verdergaan. We komen bij een security waar we onze tas moeten tonen en onze ticket laten scannen. Wanneer we haar gepasseerd zijn rennen we naar de eerste rij. Man, als mijn sportleraar me nu zou zien zou ik voor de rest van het schooljaar zeker een tien hebben. Uitgeput klemmen we onze handen rond de hekken voor het podium.

"Het is ons gelukt!" Gilt Taylor blij. Nu moeten we nog een half uurtje wachten tot het voorprogramma begint, waar ik ook grote fan van ben. New Hope Club is een supergoede opkomende band met unieke stemmen en funky nummers. Wanneer je hun muziek hoort wordt je instant blij. We praten nog wat tot ineens alle lichten uitgaan en iedereen luid begint te gillen. Ik zie Blake het podium oplopen en begin nog luider te gillen. Daarna volgt Reece en daarna George. Ze openen hun set met water, wat ik een fantastische song vind. Luidkeels zing ik mee en film ik een stukje. Snel stop ik mijn telefoon weer weg om live te kunnen genieten. Ze spelen nog perfume, why o why en start over again. Ik heb enkele keren oogcontact met Blake, waardoor ik wel flauw zou kunnen vallen, maar dat laat ik niet merken. Ik houd me 'cool' en zing en dans mee op de liedjes. Plots zegt Blake iets door zijn microfoon.

"Brussels, Are you guys ready to move those tiger feet?!" Roept hij. Ik begin luid te gillen en neem mijn telefoon weer boven.

"Yes! Mijn favoriete nummer!" Gil ik waardoor Lise en Taylor moeten lachen. Ik film weer een stukje en dans dan weer uitbundig mee. Blake en Reece komen bij het instrumentale deel van het nummer op enkele centimeters van ons staan. Ik steek mijn hand uit en Blake houd het even vast en geeft me een lieve lach. Daarna keren ze terug naar hun microfoons en sluiten ze het nummer af. Ze bedanken het publiek en lopen dan van het podium.

De lichten gaan weer aan en met een big smile kijk ik naar Taylor en Lise. We praten nog even na over het voorprogramma, wat FANTASTISCH was tot de lichten weer uitgaan. Ik ben te zenuwachtig om mee te gillen deze keer. Ik was al zo blij bij New Hope Club, laat staan bij The Vamps. Ik zie Tristan opkomen en achter zijn drumstel kruipen. Dan komt James op langs de linkerkant met zijn gitaar in zijn handen, en Connor doet net hetzelfde maar dan langs de rechterkant. Ze spelen een deuntje dat me heeeel bekend voorkomt. Wake up. Ik hoor Bradleys stem de eerste woorden zingen maar kan hem nergens vinden. Opgewonden speuren mijn ogen het hele podium af, tot Bradley opkomt. Mijn mond valt wat open. God, hij is nog knapper in het echt. Hij draagt een los, wit hemdje dat hij maar heeft geknoopt tot in het midden, waardoor het witte T-shirt dat hij eronder draagt zichtbaar is. Het hemdje heeft dunne, zwarte streepjes wat goed past bij zijn zwarte broek. Ik blijf hem aankijken met grote ogen en open mond terwijl hij heen en weer springt en zingt alsof het niets is. Even stopt zijn blik bij mij, waardoor ik snel mijn mond sluit en naar hem glimlach...

Hey iedereen! Dit was het eerste hoofdstuk, ik hoop dat het een beetje leuk was! Ik heb dit geschreven vanuit mijn ervaring met het concert van The Vamps. Lees zeker verder want het wordt nog heeeel spannend!

Ps: de liedjes ga ik in het onderlijnd zetten, zodat het wat makkelijk te herkennen is. In dit verhaal spreken The Vamps en New Hope Club Nederlands, maar beeld je maar in dat het engels is ;) veel leesplezier!