American dream

Part 29

Ειμασταν μεσα στο αυτοκινητο και κατευθυνομασταν προς το αοριστο , δεν ξεραμε που να παμε , απλα θελαμε μα φυγουμε απο εκει.
Ντ: η μαμα μ εχει ενα σπιτι , εξωχικο , στη καλιφορνια , πηγαιναμε εκει καθε καλοκαιρι και πριν πεθανει το αφησε σε εμενα , μπορουμε να παμε εκει να μεινουμε για λιγο
Μ: παμε , μια χαρα θα ειναι εκει , μακρυα τους

Η διαδρομη ηταν αρκετα μεγαλη οποτε καναμε σταση σε ενα φαστφουταδικο που βρηκαμε στο δρομο μας για να φαμε. Οταν τελειωσαμε επιστψαμε στο αυτοκινητο και ξεκινισαμε για τη διαδρομη. Ειμασταν πλεον κοντα στη καλιφορνια, και κατα τη διαρκεια που οδηγουσε ο Ντο εσκυψε για να με φιλησει, αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που θυμαμαι , μετα ολα σκωτεινιασαν.

Οταν ξυπνησα ειδα οτι βρησκομαι σε νοσοκομειο , ημουν ξαπλωμενη σε ενα κρεβατι , μου ειχαν βαλει ορρο.
Νοσοκ: πως νιωθεις
Μ:ζαλισμενη , τι εγινε ;
Ν: ειχατε δυστυχημα ,το αγορι σας ειναι σε σοβαρη κατασταση , ειχε εσωτερικη αιμοραγια και ειναι στο χειρουργειο
Μ:ΤΙ; Θα γινει καλα σωστα ; πες μου οτι θα γινει καλα.
Ν: δεν σου υποσχομαι τιποτα , θα σας δει ο γιατρος σε λιγο
Πως εγιναν ολα αυτα, τη μια ειμασταν καλα και την αλλη βρισκομαστε στο νοσοκομειο και ο ντο μπορει να μη τα καταφερει. Μακαρι να πανε ολα καλα, κανε να τα καταφερει. Ειχα βαλει τα κλαματα , δεν αντεχα , ειχα τοση αγωνια να ακουσω τα νεα απο τον γιατρο , να μου πει οτι θα γινει καλα οτι τα καταφερε
Ν:εχετε επισκεπτη
Κανε να μην ειναι η μαμα μ η ο νικος ειναι οι τελευταιοι ανθρωποι που θα ηθελα να δω..
Στ: μαρια ;
Μ: στεφανε τι κανεις εδω ; ειπα και τον αγκαλιασα
Στ: ειχα μια δουλεια στη καλιφορνια και μολις εμαθα τα νεα ηρθα αμεσως εδω, ρε ειστε χαζα ;
Μ:στεφανε τι να κανω; ο ντο ειναι σε κρισιμη κατασταση , δεν ξερουν καν αν θα τα καταφερει.. τι να κανω ειπα ενω εβαλα τα κλαματα
Στ: σσσσς θα τα καταφερει το ξερω , σιγα μη σε αφηνε πισω. Ηρεμησε.
Μ: μη πεις τιποτα στους δικους μας , απο αυτους φευγαμε
Στ: χαζο εισε ; i got your back.
Μ:σε ευχαριστω πολυ
Στ: σιωπα , θες τιποτα να σου φερω να πιεις ;
Γιατρος : γεια σας παιδια ειστε οι φιλοι του ντομινικ σωστα ;
Μ: ναι , πειτε μας ειναι καλα ;
Γ: ξεπερασε τον κυνδινο , τα καταφερε , τωρα ας ελπισουμε να ξυπνησει συντομα
Μ:σας ευχαριστω παρα πολυ πραγματικα
Στ: ευχαριστουμε πολυ
Μ: θα γινει καλα , ειναι δυνατος
Στ:ειδες ; στα ελεγα εγω.
Τον ντομινικ τον μεταφεραν στο ιδιο δωματιο με εμενα , περασαν 3 μερες μα αυτος ακομη να ξυπνησει , δεν εχασα ομως τιε ελπιδες μου ηξερα οτι θα ξυπνησει , επισης σημερα ηταν η μερα που εγω κανονικα θα εφευγα απο το νοσοκομειο , ντυθηκα μα δεν εφυγα , εμεινα στο πλευρο του ντο , του κρατουσα το χερι και του μιλουσα , ηξερα οτι με ακουει.
Στ: ρε μικρο πηγαινε να φας θα μεινω εγω μαζι του
Μ: ενταξει παω και ερχομαι σε μιση ωρα
Καθως επεστρεψα στο δωματιο βρηκα ενα σορο γιατρους μεσα , αμεσως το μυαλο μου πηγε στο κακο, ετρεξα να δω τι εγινε , ο στεφανος στεκοταν εξω απο το δωματιο και περιμενε ανυπομονος.