poza skalą

życie

"W życiu każdego człowieka są dwa wielkie dni – pierwszy, w którym się rodzimy i drugi, w którym odkrywamy po co" ~ William Barclay

Pragnę powrócić do dzieciństwa. Krainy, gdzie czas zdawał się bohaterem epizodycznym. 

Gdzie nie myślałam, co czeka mnie w przyszłości.

Gdzie dni nie mijały tak bezlitośnie prędko. 

Stoję na korytarzu. 

Wyszłam przed chwilą z pokoiku pełnego beztroski i niewiedzy. 

Niedługo zatrzymam się przy drzwiach do sali bezsilności i niewiedzy.

Nie jestem dzieckiem.

Nie jestem dorosła.

Jestem człowiekiem. 

Metafory ukrywają najczęściej słowa, których nie potrafimy wypowiedzieć dosłownie. 

Słyszałam ich wiele, jeżeli chodzi o ludzką egzystencję.

  Życie jest jak pu­dełko cze­kola­dek, nig­dy nie wiesz, co się trafi.   

Mawia się, że los ludzki to splot  wydarzeń, które są często nieprzewidywalne i przypadkowe. Na dobrą sprawę nikt nie wie, czego dokładnie może się spodziewać w przyszłości. Wszystko zależy od minimalnych, często mało znaczących decyzji, potrafiących zmienić trwanie o 180 stopni.

  Życie jest jak most, który łączy to, co było, z tym, co będzie. 

Egzystencja zawiera przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Trzy czasy, trzy znaczenia, trzy etapy.

  Życie jest wiel­kim płótnem.  

Byt daje nam ogrom możliwości, które pozwalają nam stworzyć własne cele. W dłoni człowiek trzyma pędzel, będący jego duszą, sercem i rozumem. To nim tworzymy ścieżkę istnienia.

Życie jest jak piłka. Gdziekol­wiek by is­tniało, zacho­wuje równowagę.

Równowagi tejże nie przerwiemy, gdyż to my jesteśmy jej podporządkowani. 

    Życie jest tyl­ko stratą czasu. 

Czyż nim jest?

Czym życie jest dla ciebie?

Bądźmy szczerzy.

Żyjemy- owszem, żyjemy.

Ale czy zastanawiamy się nad głębszym sensem owego istnienia?

Dawniej, będąc dzieckiem, wiele rzeczy wydawało się zupełnie inne, niż teraz.