The Bad Boy With The Nerd

Κεφάλαιο 35

POV Άριας

<Ευχαριστώ και συγνώμη που σε έβαλα σε κόπο να έρθεις να με πάρεις> λέω ενώ γυρίζω λίγο το κεφάλι μου ώστε να βλέπω τον Ορέστη

<Είναι εντάξει φυτό...έτσι και αλλιώς διάβαζα οπότε...> λέει και τον κοιτάω σμίγωντας τα φρύδια μου

<Αλήθεια> ρωτάω μη μπορώντας να το πιστέψω και αυτός γελάει

<Όχι...δεν έγινα και τοοοοσο φλώρος> λέει ενώ σταματά σε ένα κόκκινο φανάρι

<Εσυ γιατί τέτοια μούτρα> μου λέει και τον κοιτάω και καλά πως δεν καταλαβαίνω για πιο πράγμα μιλάει

<Τι εννοείς...πια μούτρα>

<Τα δικά σου φυτό...σε πείραξε κανένας, γιατί είπαμε πως άρχισα να διαβάζω αλλά δεν ξέχασα πως να χτυπάω κιόλας> λέει και γυρνάω να τον κοιτάξω

<Ηρέμησε δεν με πείραξε κανένας> λέω χαμηλόφωνα και δεν συνεχίζει

Σταματάει μετά από λίγο έξω από ένα περίπτερο

Γυρίζω να τον κοιτάξω με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου

Βγάζει από την τζέπη του τζιν του το πορτοφόλι του και μου δίνει δέκα ευρώ

<Θα ήθελα μια τυρόπιτα και ένα γαλατάκι παρακαλω> λέει και χαμογελάω μιας και θυμήθηκα την τελευταία μου μέρα στο παλιό μου σχολείο με μόνη διαφορά έβαλε και ένα παρακαλω και μου έδωσε λεφτά

Βγαίνω από το αυτοκίνητο και ευτυχώς η βροχή δεν εινα τόσο δυνατή και πριν κλείσω την πόρτα τον ακούω να μου λέει

<Πάρε και εσυ ότι θες> λέει και του χαρίζω ένα χαμόγελο

Ακόμα να πιστέψω πόσο άλλαξε

Μπαίνω μέσα στο περίπτερο και παίρνω αυτά που μου είπε και κοιτάζω και σκέφτομαι τι μπορώ να πάρω

Πιάνω και εγώ ένα γαλατάκι και μια τυρόπιτα και πηγαίνω να τα πληρώσω

Στο ταμείο βλέπω διάφορα κουτάκια με τσίχλες και παίρνω ένα πακέτο με γεύση φράουλα

Βγαίνω έξω βιαστικά και μπαίνω στο αυτοκίνητο

<Ορίστε> λέω και του δίνω τα δικά του μαζί με τις τσίχλες

Τον βλέπω να χαμογελάει

<Βλέπω το θυμήθηκες> λέει καθώς ανοίγω το σακούλι με την τυρόπιτα

<Ει Ει όχι στο αυτοκίνητο> λέει γρήγορα κάνοντας μια έκφραση όλα τα λεφτά

<Μα πεινάω> λέω και μου παίρνει το σακούλι από το χέρι