Fay is een gewoon meisje van 17. Of gewoon? Fay is een zeemeermin. haar vader is een mens en haar moeder is ook een zeemeermin. Op een dag wil ze haar vader bezoeken maar wanneer ze een tijd bij haar vader en halfbroer blijft word ze gevangen door m...
Ik word wakker in bed en voel Milan tegen me aangedrukt. Ik draai me om in zijn armen en kijk naar hem. Hij heeft een goddelijk gezicht zo. Een paar plukken haar vallen over zijn gezicht. Een kleine lach komt op zijn gezicht. 'Ik voel je ogen op me branden,' zegt hij zacht. 'Milan! Je was al wakker!' Ik sla hem speels op zijn schouder en hij begint te lachen. 'Goedemorgen tijgertje.' Hij drukt een kusje op mijn neus en stapt uit bed. Ik leun met mijn hoofd op mijn hand en kijk naar zijn lichaam. 'Wat? Heb je nog niet alles gezien gister?' Hij pakt kleren uit de kast en staat al snel niet meer naakt. 'Ahw, daar gaat mijn uitzicht,' lach ik. Hij kijkt me aan met zo'n blik van "are u kidding me?" En ik steek mijn tong uit. Ik stap uit bed en trek mijn jurkje van gister weer aan. 'Fay, er liggen andere kleren in de kast hoor. Pak wat anders.' Ik knik en loop naar de kast. Het eerste setje dat ik zag liggen trek ik aan en ik kijk in de spiegel.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Helemaal goed. Ik loop met veel moeite de trap af en zie Milan beneden in de woonkamer zitten. 'Hey, is dit oké zo?' Milan draait zich om en staart me met open mond aan. 'Milan?' Hij schudt zijn hoofd en begint te stotteren. 'Ja, ik bedoel. Zeker weten! Kijk naar jezelf!' Ik begin te blozen en loop op hem af. 'Niet te geloven dat dit van mij is,' zegt hij vol ongeloof tegen zichzelf. 'Helemaal van jou baby,' lach ik terwijl ik mijn armen om zijn nek sla. 'De famillie komt bijna. Ik heb het ontbijtbuffet klaarstaan maar wacht nog even oké?' Ik knik. 'Ik wil eerst showen wat van mij is.' Hij kijkt me weer lachend aan en dan gaat de bel. 'Oh, kom op.' Hij pakt mijn hand en sleurt me mee naar de deur. 'Damn, jij weet sexy te lopen op die dingen.' Ik heb mijn hand op zijn schouder en voel zijn hand op mijn kont wanneer hij de deur opent. 'Oom Ricardo! Met de kids natuurlijk!' Ik zie een man staan met 3 meiden van ongeveer rond de 8. De man is kaal en best breed en de meiden daarentegen hebben allemaal even lang bruin haar en zijn heel dun. Hij geeft iedereen een knuffel en ze lopen naar binnen. 'Ricardo, Lana, Charlene en Marit, mag ik jullie voorstellen aan Fay, mijn vriendin.' Ik zie het gezicht van de meisjes opklaren. 'Ja ja ja! Eindelijk een vrouw erbij! We kunnen elkaars haren doen,' zegt de middelste enthousiast. 'En we kunnen samen spelen,' zegt de kleinste. 'En ze kan me alles leren over make-up,' schreeuwt de oudste. Voor ik het weet hangen ze allemaal aan mijn benen. 'Woo ho meiden,' lacht Milan. 'Rustig aan.' Ze laten me allemaal lachend los en staan naast hun vader enthousiast naar me te kijken. 'Nou, eh, Fay, ik ben Ricardo.' Ik schud zijn hand maar kijkt niet al te blij. 'Ga zitten, ga zitten, de rest zal vast snel komen.' Ricardo loopt naar de bank en de meiden zwaaien blij voordat ze achter hun vader aanlopen. 'Die leek niet al te vrolijk,' zegt Milan half vragend. Ik haal mijn schouders op. 'Tja.' Hij pakt mijn handen vast. 'Je moet punten scoren. Vind je het oké om even drinken voor ze te pakken?' Ik knik en loop naar de woonkamer. 'Willen jullie wat te drinken?' Ricardo kijkt me vies aan. 'We drinken altijd jus 'd orange in de ochtend.' Ik knik. 'Ik zal vier glazen pakken voor jullie.' Ik loop naar de keuken en vul vier glazen met verse jus en zet voor ieder een glas neer. 'Dankjewel Fay,' 'Dankjewel,' 'Bedankt Fay,' zeggen de meiden tegelijk. 'Geen probleem meiden,' lach ik. 'Fay!' Ik draai me om en zie Milan seinen dat ik moet komen. Voor hem staan een man, van rond de 40 met een redelijk gespierd lijf, een vrouw met vuurrode lippen en haar blonde haar opgestoken, een meisje die lijkt op haar moeder en 2 jongens, volgens mij een tweeling. 'Hallo.' Ik leg mijn hand weer op Milans schouder. 'Fay, dit is mijn oom Dirk met zijn vrouw Mylene en de kinderen, Cher, Seth en Axel.' Meteen komt Mylene op me aflopen. 'Wat leuk dat Milan ook eindelijk iemand heeft gevonden!' Ze trekt me in een knuffel. 'Danku,' lach ik terug. 'Dirk, zeg hallo tegen dit schatje!' Dirk komt op me aflopen en geeft me een stevige typisch mannelijke knuffel. 'Welkom bij de famillie meis.' Zijn vrouw geeft de kinderen een duwtje en ze lopen stuk voor stuk op me af. 'Hoi, ik ben Chermaine maar je mag Cher zeggen. Leuk je te ontmoeten.' Het meisje is ongeveer 15 jaar oud. 'Insgelijks,' lach ik. Dan komen de twee jongens op me aflopen 'hoi,' zeggen ze tegelijk. 'Ik ben Seth...' '...en ik ben Axel.' Ik lach naar beide jongens die ronde de 17 zijn. 'Leuk je te ontmoeten,' zeggen ze samen weer. 'Jullie ook.' Ze lopen met z'n allen naar de woonkamer. 'Oh, de volgende ploeg is er al,' lacht hij. 'Opoe! Omoe!' Er komen twee ouderen aangelopen. 'Oh schat, wat leuk weer he!' Milan geeft ze beide een dikke knuffel en daarna geven ze mij ook gelijk een knuffel. 'Hallo schat,' zegt de oma. 'Oma en opa, dit is Fay, mijn vriendin,' lacht hij weer. Ze begroeten me vrolijk en lopen de woonkamer in. 'Missen we nog iemand?' 'Ja, Ashley en Derek met de kids.' Ik knik en we lopen samen naar de woonkamer. 'Oké iedereen,' schreeuwt Milan. Gelijk is het doodstil. 'We moeten alleen nog wachten op Ashley en Derek met de kids en dan gaan we beginnen.' Op dat moment gaat de deurbel. 'Voor het laatst mijn bezot tonen,' lachr Milan en hij sleurt me mee naar de voordeur.' Er komt een vrouw binnen van rond de 20 met een man van rond de 30 en een peuter en een baby. 'Hey Ash.' Milan knuffelt ze allemaal en stelt me dan weer voor. 'Wat leuk dat Milan ook iemand gevonden heeft,' zeggen Ashley en Derek tegelijkertijd. We lopen met z'n allen weer naar de woonkamer en ik ga tussen Mylene en opa zitten terwijl Milan weer om aandacht vraagt. 'Oké iedereen! Ik wil eerst even aandacht vragen voor mijn moeder, die er blijkbaar vorig jaar voor het laatst lichamelijk bij was, maar er nog steeds bij is natuurlijk, en dat geldt ook nog steeds voor Sofie en Hannah. Het ontbijtbuffet staat al klaar in de keuken. Het speelgoed staat al klaar voor de kids en veel plezier bij Famillieweekend #47!' Iedereen staat gelijk op en lopen in een flow naar de keuken. Ik wil naar Milan lopen maar word bij mijn arm gepakt en meegesleurd. 'Deze kant op schat,' hoor ik een vrouwenstem zeggen. 'Oh Mylene, dankje maar ik wilde net naar.... laat maar.' Ik wil geen vervelend vriendinnetje zijn die alleen maar achter haar vriendje aanloopt. 'Hoe vind je het tot nu toe?' Ik knik enthousiast. 'Leuk! Alleen Ricardo was niet zo blij om me te ontmoeten.' Mylene haalt haar schouders op en ik hoor achter me iemand praten. 'Typisch Ricardo, nooit blij voor andere mensen, trek je er maar niks van aan meidje.' Ik kijk achter me en zie opa. 'Ja, dat dacht ik ook al.' Ik schep mijn bord vol en ga aan tafel zitten met de hele famillie, en ga verder praten met Mylene en opa.
