De wanhoop

14 0 0
                                    

Het regende, harder dan het hardste wat je je kunt voorstellen. Iedereen hield zich gespannen tegen de berg aan, de wanhoop was nabij. Niemand had ook maar het minste of geringste hoop. Bewolkt was het en er was geen enkele beweging in de lucht te bekennen. Allen vielen in een doodse slaap, niemand bleef wakker. Niemand kon wakker blijven, zo hevig was de wanhoop.

Opeens een geluid, diep, diep in de verte. Iedereen was in de diepste slaap, net zoals bij Doornroosje en alle andere mensen in het kasteel. De helikopter was nu achttien meter van de dichtstbijzijnde beklimmer. Ze liepen voorzichtig erheen, maar al gauw zagen ze dat ze meer helikopter nodig hadden. Wel een stuk of negen.

Ze riepen al hun collega's in om te helpen, te helpen met het dragen van de bergbeklimmers naar de helikopters en ze mee weg te voeren. Naar de hut. Twee uur later lag iedereen in een lekker warm bed in de berghut. Toen ze pas wakker waren merkten ze dat er een persoon vermist was, Clara. Zij was de vijftiende van de rij en had waarschijnlijk willen voorkomen om onder de rots die naar haar toe rolde te komen. Er was nog niks over haar bekend, maar heel veel mensen waren al aan het zoeken. Maar de kans dat ze daar nog levend lag was heel klein.

Het avontuur op de MatterhornWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu