Het avontuur op de Matterhorn

Overtuiging

Er kwam een sneeuwlawine aan! Iedereen moest ergens schuilen. Over een paar minuten zou de lawine over hun stuk heersen, ze moesten snel reageren. Toen iedereen net een plek had om te schuilen, sloeg de lawine over hun deel. Ze bleven wel een paar uur dood stil liggen, en het was nog steeds niet over. Het was te gevaarlijk. Toen het bijna 4 uur was konden ze weer omhoog komen, het was nog niet helemaal veilig, maar ze moesten door. Iedereen was ervan overtuigd dat ze toch moesten proberen om naar de hut te komen.

Er waren mensen daarbinnen, opgesloten, hulpeloos. Het zou veel moeite kosten om de sneeuw wel te halen, maar iedereen zou meehelpen. Toen ze er na drie kwartier waren, haalden ze allemaal dingen uit hun bagage wat misschien wel nodig zou kunnen zijn: een pikhouweel, een plastic zak, een bijl of zo iets scherps. Wanneer de mensen het geluid van bevrijding hoorden, schreeuwen ze allemaal om hulp. De zon ging bijna onder, ze waren nog niet klaar. Het was bijna drie uur 's nachts toen ze klaar waren. Ze probeerden de deur open te rammen, wat na een paar minuten ook lukte.

Ze liepen naar binnen, iedereen die binnen was omhelsde de bevrijders. Behalve de kok, die nog steeds bezig was om het ijs van het fornuis te schrapen. Ze hadden het gehaald en ze twijfelden niet of ze verder moesten gaan, wat kon er mis gaan? Van alles, maar ze waren nog maar 750 meter van de top verwijdert en wanneer ze op de top waren zouden ze zegevieren. En Elena zou waarschijnlijk haar vierentwintigste verjaardag vieren.