KARAKOL

3. BÖLÜM: Bu Katili Sen Yarattın.!

Çocuğa bakakalmamla herkes anlamsızca birbirine baktı. Ben bile anlam veremiyordum. Bu çocuk emniyete giderken her gün geçtiğim anayolun yanındaki inşaat evde yük taşıyan çocuktu.

-Çiler? iyi misin?

-Evet

-Çocuğu tanıyor musun?

-Evet

-Nasıl? O kasabayla ne alakan olabilir ki?

-Kasabanın sonundaki inşaat evin yanındaki ana yoldan emniyete giderken hergün geçiyorum, birkeresinde yük taşırken görmüştüm. Ve bu çocukla ben konuşmak istiyorum.

-Tabikii, tabi.

Yavaşça çocuğun yanına oturdum.

-Merhaba Kaan. Nasılsın?

-Akrabaların ve en kötüsüde baban vefat etti. Seni anlıyorum. Ama merak etme bu katili ortadan kaldıracağız.

-Neden sana yardım etmek istediğimde izin vermedin?

-Niçin konuşmuyorsun?

-Ailen mi yoksa kendi rızanlamı çalışıyorsun?

-Çok küçüksün ama sen okuman gerek bu senin hakkın.

-Annen nerede o yaşıyor mu?

Hiç bir tepki vermemişti çocuk. Bu beni sıkıyordu. Meraklanıyordum. Odadan çıktığımda herkes hür dikkat beni bekliyordu. "Ne oldu? Ne dedi?" gibi sorular sordular.

-Hiçbirşey, hiçbirşey söylemedi. Sorularıma cevap vermedi.

-sessizlik oldu-

Berna: Ben çocuğa oda hazırlayayım.

Filiz ve ben bernaya yardım ettik ısıtmalı, yumuşak rahat yataklı yer hazırladık. Çocuk karnını doyurduktan sonra uyudu.

Saat akşam 7, mesai bitimi. Evlere gitmeye hazırlanıyorduk. çocuğun başında güvenlik kalacaktı. Fakat hepimize tanıdık gelen bir uğultu, kulak patlatan o ses.

Kahretsin o gelmişti. Ne istiyordu bizden. Kasabanın dışına çıkmıştı ilk kez. Kaan'a geldi. Koşarak Kaan'ın yanına gittim. Ah biz olmasaydık öldürecekti çocuğu. Çığlık çığlığa bağırıyordum;

-Kaan uyan.

-Kaaaaannn

-Uyan Kaan Uyan.

Bu sırada paranormal katil heryeri kırıp döküyordu, emniyetin altını üstüne getiriyordu. Herkes bana bağırıyordu.

"Çiler kooş" "Gel Çiler çabuk" "Hadi bin arabaya neyi bekliyorsun?"

Anlamsızca bi onlara bir de Kaan'a bakıyordum.

-Kaan var içerde, sıra onda. Onu burada bırakamam.

-Tamam ama hadi hızlı ol sonra ikinizide kaybetmiyelim.

Kaan'ı sarsıyordum, uyanmıyordu. Ve sonunda uyandı. "Çabuk Kaan o geldi babanın katili gidiyoruz burdan" derken Kaan bana noluyor dercesine bakışlar attı. O gitmişti. Bir anda yok oldu. Kaan uyanır uyanmaz gitmesi bir tesadüf müydü? Kaan neden zor uyandı? Hemde katilin kulak patlatan o dehşet sesine karşılık.

Kaan'a sarıldım. Çocuk sakindi, hiçbir şey olmamışcasına. Hiçbir şeye anlam veremiyordum. Fakat çocuk yaşıyordu. Paranormal katil istese önce bizim canımızı sonra çocuğun canını alabilirdi, ama almadı.

- ERTESİ GÜN -

Arkadaşlarla tartıştık ve çocuğun sorunları olduğunu düşündük. Sabah bir çocuk piskoloğuna götürdük. Artık piskolog akşama kadar yapabildiğini yapacaktı. Bizde Beratın evinde toplandık, çocuğun kimliğini bilgilerini araştırıyoruz.