MAVİ VE SİYAH (BTS Fanfiction)

Her Şeyin Üstünde

Jimin duşunu aldıktan sonra yatağına girmiş ve uykuya dalmıştı. Kapının gürültülü bir şekilde açılmasıyla yerinden sıçramıştı. Namjoon ışığı açtıktan sonra büyük adımlarla Jimin' in yatağına doğru ilerleme başlamıştı. Jimin doğruldu ve korkuyla kendisine doğru gelen efendisine baktı. Efendisi yanına yaklaşınca korkuyla elini kaldırıp sakındı kendini.
-Namjoon hyung ben hiçbir şey yapmadım. Lütfen! Bana bunu neden yapıyorsun? Korkuyorum, dedi Jimin. Gözlerinden yaşlar dökülmeye başlamıştı. Namjoon kölesinin kolunu kavrayıp sarsmaya başladı. Korku içinde bağırıyordu Jimin. Namjoon kölesini duvara iterken başını çarpmaktan kurtarabilmişti Jimin fakat kolu acımıştı.
Namjoon geri çekilmişti, saçlarını çekiştirirken ağzından kaçmıştı hıçkırıklar ve gözyaşları bir biri ardını takip ediyordu. Çıldırmış gibiydi, Jimin onu daha önce hiç böyle görmemişti. Sessizce ağlarken şaşkınca efendisini izliyordu Jimin. Jimin kendini sakınırken Namjoon hışımla tuttu Jimin' in duvara çarptığı kolunu. Namjoon Jimin' in kızaran kolunu tutarken sordu:
-Acıdı mı?
Jimin bakışlarını aşağıya çevirdikten kafasını "Hayır" anlamında salladı. Namjoon aniden Jimin' in bileklerini kavrayıp göğsüne bastırarak uzanmaya zorladı. Ardından pikeyi Jimin' in üstüne örttü Namjoon ve:

-Tamam, uyu hadi, dedi. Namjoon hızlı adımlarla odadan çıkarken Jimin pikenin altında kıpırdamadan bekliyordu. Kapı sesini duymasına rağmen cesaret edip pikeyi yüzünden çekemiyordu.
Uzun bir süre sonra cesaret edip pikeyi yüzünden çekti ve etrafa baktı Jimin. Namjoon ışığı kapatmadan çıkmıştı odadan. Yavaşça doğrulup yatağından kalktı Jimin, çıt çıkarsa Namjoon tepesinde bitiverecekmiş gibi endişeliydi. Yumuşak adımlarla dikkatlice yaklaştı kapının yanındaki elektrik anahtarına ve ışığı kapattı. Aynı dikkatle yatağına dönerken yaklaşan adım sesleriyle koşup yatağa attı kendini. Namjoon kapıyı açık bırakıp içeriye girmişti. Namjoon yüzü duvara dönük olan Jimin' in yanına oturduktan sonra:
-Uyanık olduğunu biliyorum Jiminie, beni kandıramazsın, dedi. Jimin' in kollarının arasına geçirdi mavi ayıcığı. Jungkook' un kokusu dolmuştu burnuna Jimin' in. Namjoon' un sözlerinden ürken Jimin' i rahatlatmıştı bu koku. Tatlı bir hüzünle tuhaf bir kalp çarpıntısı almıştı korkunun yerini.
Namjoon yavaşça elini Jimin' e yaklaştırdı, dokunamıyordu küçüğüne. İçini yeniden büyük bir öfke kaplamıştı. İçinden Jimin' i saçından tutup sürüklemek ve sırtını tekmelemek geliyordu. Onun acizliğini görmek istiyordu, onun kendisine yalvardığını görmek istiyordu. Jimin' in acı dolu çığlıkları onu rahatlatamazdı ancak kendi elleriyle Jimin' in kolları arasına bıraktığı ayıcık içindeki ateşi körüklüyordu.
Ona saldırmak için ufak da olsa bir bahanesi vardı, sanki ona saldırmak için bahaneye ihtiyacı varmış gibi bunu düşündü Namjoon. Aniden Jimin' in saçından tutup yataktan aşağıya çekti Namjoon. Jimin acı çığlıklar atmaktan başka bir şey yapamıyordu. Sımsıkı sarıldığı ayıcığıyla birlikte yere düştü Jimin ve başını ayıcığa gömdü. Namjoon' un sırtına indirdiği her tekmeyle acı acı bağırıyordu Jimin, ayıcığı yüzünden çekip:
-Namjoon hyung yalvarırım yapma, acıyor. Lütfen, ben bir şey yapmadım, diye yalvardı Jimin. Namjoon Jimin' in yalvarışlarını duymak için tekme atmayı bırakmıştı. Jimin' in sırtına sert bir tekme daha indirdikten sonra:
-Bir daha beni kandırmaya çalışma köle, dedi Namjoon. Jimin sırtını yere verip Namjoon' un yüzüne baktı. Koridorun ışığı Namjoon' un yüzünü yeterince aydınlatmıyordu.
-Bir daha olmayacak efendim, lütfen bağışlayın, diye yalvardı Jimin, sesi güçsüz çıkmıştı. Namjoon ayağını kaldırdığında Jimin bacaklarını karnına çekip karnını korumaya çalıştı fakat Namjoon' un attığı tekme Jimin' in karın boşluğuna gelmişti. Acı içinde sızlanarak kıvrandı Jimin.

Namjoon odanın kapısını kapatıp çıkmıştı odadan. Kendi odasına gidip yatağına girdi. Başını ellerinin arasına alıp sessizce ağlamaya başladı.