◐
Kuru dallardaki tutunmaya çalışan son yapraklarda artık dayanamayıp kendilerini aşağı bırakıyorlardı.
Sararan yapraklar gitgide toprağa karışırken yağmur mevsimi artık bu bölgeyi terk etmeye başlamıştı. Ve geri dönmek koşuluyla yerini kışa teslim ediyordu.
Rüzgar artık daha hiddetli yağışlar artık daha dondurucu olacaktı. Yavaş yavaş da olsa etkisini göstermeye şiddetli rüzgardan başlamıştı bile.
Soğuk rüzgar, genç kızın yüzünü yakıyordu.
Genç kız hissettiği soğuğa rağmen üzerindeki siyah ceketi çıkartıp yanında bir saatten fazla oturduğu mezarın üstüne örttü. Soğuktan her yeri buz tutmuştu. Şimdi ise kendini adeta bir buz kütlesi gibi hissediyordu. Zaman geçtikçe elleri ve ayakları soğuktan hissizleşmeye başlamıştı. Fakat umursamadı. Başını tekrar mezar taşına yaslayıp bedenindeki acının gözlerinden yaş olup akmasına izin verdi.
Sevdiği herkes çoktan gitmişti. Şimdi de en sevdiği mevsim gidiyordu. Diğerlerinin yanında bu çok da önemli değildi aslında. Soğuktan mı yoksa acısından mı bilmiyordu fakat hareket etmeye hali yoktu. Uyuyakalmak üzereydi. Ve bu, acısına rağmen tatlı geliyordu.
Beyaz küçük bir toz parçası önündeki toprağa düşünce puslu gözlerini yavaşça yukarı çıkardı. Gökyüzünden yenilerinin süzüldüğünü görünce fark etti karın yağdığını.
Sonbahar bitmişti.
Karar verdi genç kız, pes etmeyecekti. En baştan başlayacaktı ve emin adımlarla ilerleyecekti. Korkmayacaktı. Çünkü korkacak bir şeyi yoktu artık.
Son baharı da gitmişti.
İşte bu an, her şeyin başladığı zaman dilimiydi.
Her şeyin sona erdiği zaman dilimi olacaktı.
∽∽
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIYI
Teen Fictionİstediğini kadar uzaklaşın bulunduğunuz yerden, yine kendinizi götürürsünüz uzaklara. ~~~~~ "Denizin içinde yanıyorsun." dedi gökyüzüne bakaraken. Bakışlarımı yüzünden çekip başımı gökyüzünü süsleyen yıldızlara doğru çevirdim. Fazla yoktu ama olan...
