İmkansız Hayaller

Bir

Eğer birinin yeni öldüğü anlamına geldiğini unutanilirseniz, miras iyi bir şeydir, değil mi? Bir talih kuşu iyileşmiş şartlar... Ama bu bizim başımıza geldiğinde tam tersi bir etki yarattı. Her şey daha kötüye gitti. Çabucak.

Babamın işinde her şey ters gidiyordu. Bizimki gibi bir ailede bile kavgaları duyabiliyordum. Görünüşte rahat olan hayatımız, banka hesabından büyük miktarda çekilen yüklü paralarla desteklenen bir illüzyondu. Herşey yıkılmak üzereydi.

Parasal sorunlar sadece bir başlangıçtı. Bir gece üst kattaki sahanlıktan kavgalarını dinlerken, kalbimin tek bir gümbürtüsünde anladım ki ailem birbirlerinden hoşlanıyor gibi bile görünmüyorlardı artık. Peki, ne zamandan beri? Gülümsee! Bu biziz mutlu görünüyoruz.

Ters giden neydi? Ne zaman başlamıştı ve ben nasıl fark edememiştim?

Suyun ısındığını fark etmeyen ve sonunda çorba olan kurbağa gibi miydim?

Annemin büyük teyzesi öldüğünde ve annemle bir ev bıraktığında durumun üzerindeki baskının azalacağını düşünmüştüm. Azaldı da ama benim umduğum şekilde olmadı. Sadece bir 1 dakika sonra babam bombayı patlattı: Aile işi icra memurlarının ellerindeydi ve babamın iflasını ilan etmişlerdi, babam bir eş cinseldi ve ve taşınıyordu.

"Arkadaş, lütfen her seferinde hayat değiştirici tek bir şok dalgası vurun," diyecek gibi oldum.

~*~

İpotek yüzünden evimiz açık arttırma satışı vardı. Bu durum, bankanın mallarınızı satarak paranızı aldığında olan şeydi. Çünkü temel olarak evinizin sahibi bankaydı. Alacaklılar -babamın borç para aldığı insanlar- evimize gelerek bütün eşyaları alıp götürecek olan icra memurlarının gönderdiler. Bu, büyük ölçüde taşınmayı andırıyordu ama nakliye kamyonunun bir daha asla görmüyordunuz.

Okuldan arkadaşım, kamyon yüklenirken bisikletini durdurup onları izledi.

" Taşındığınızı görüyorum, taha" dedi.

" Gözlem gücün mükemmel furki"
Umarım hikayeyi bilmiyosundur Furki...

"Babanın iflas ettiğini duydum"

Vay canına... Şaşırdık mı..?

"Evet"

"Zavallı"

Ay götüm. Neyse ki armut modelli ninja kaplumbağa modelli koltuğumu yüklediklerini görmediler. Umarım...

Genellikle insanlar bu gibi iş iflaslarında bu gibi özel eşyalarını saklamalılar. Tamam biraz abarttım, o ninja kaplumbağa bozuntusunu yıllar önce elden çıkatmalıydım.

Annem ve ben, bazı eşyaları - mutfak eşyaları, giysiler, en sevdiğim kitaplarım ve TV- annemin arkadaşı merve teyzeye sakladık. Ayrıca fotoğraflarıda saklamıştık ama gümüş çerçeveleri bırakmıştık. Ne yazık ki hayatımız saçma sapan bir takım kurumlara bağlıydı..

İcra memurları bi teşkilatı andırırcasına eve akın etmişlerdi. Aq ev zaten sizin... Bari yavaş girin aq. Hayvan aq hayvan! Kapının camı gitti.. Ama olsun zaten giren size giriyor. Ama asıl mesele ise o boş evin içinde yürümenin verdiği his.. Taşındığımızdan beri o yankıyı hiç duymamıştım. O zamanlar kulağa heyecanlı, keşfedilecek yeni bir yer gibi gelmişti. Ama şimdi ise bir son ve bilmemeyi istediğim şeyler gibi geliyor.

Olduğumuz yerden çıkarılmıştık ve feshedilmiştik. Kimsesiz kalışımızdan bahsetmiyorum bile... Furkan haklıydı. Tam bi zavallı gibi hissediyordum.