Η αυτοκαταστροφή μου .

Τα ονειρα μου .

Αυτά που μένουν από κάποιον είναι συνήθως οι αναμνήσεις και τα όνειρα που έκανες .

Μαζί σου είχα κάνει τα πιο ωραία όνειρα .
Έκανα σχέδια .

Πίστευα πως θα είμασταν καιρό μαζί .
Πίστευα πως για σένα θα έγραφα έπη .
Για σένα πίστευα .

Ήταν στιγμές που ξάπλωνα στο κρεβάτι μου , άκουγα μουσική και σκεφτόμουν ένα μέλλον μαζί σου .
Να πηγαίνουμε βόλτες , ταξίδια .
Βράδια μαζί αγκαλιά .
Βράδια κάτω από το αστέρια .
Βράδια με πάθος .

Ήλπιζα πως θα υπάρξουν αυτά .
Ήλπιζα πως εγώ θα είμαι αυτός που θα σου χάριζε αυτό το υπέροχο χαμόγελο που έχεις .
Για σένα ήλπιζα .

Τα όνειρα που έβλεπα μαζί σου όταν επιτέλους κοιμόμουν ήταν μια ουτοπία .

Είμασταν συνέχεια μαζί .
Χωρίς κάποιον να μας ενοχλεί .
Χωρίς κανέναν γύρω .
Μόνοι μας αγκαλιά .

Αλλά όπως το είπα.. ήταν όνειρα .

- ΣΠ