Η αυτοκαταστροφή μου .

Άφησες σημάδια .

Άφησες σημάδια στην ψυχή μου .
Άφησες παντού σημάδια .

Μέχρι και τώρα που το γράφω αυτό πονάω.. πνίγομαι .
Νιώθω κάτι μέσα μου να με καταστέλλει .
Κάτι τόσο δυνατό να τα ρουφάει όλα .
Χάλασα εμένα για σένα και συ με άφησες .

Εγώ φταίω όμως .
Εγώ σε άφησα να μου κάνεις κακό .
Εγώ σε εμπιστευτηκα .
Εγώ σε ερωτεύτηκα .
Εγώ φταίω για όλα...

Δεν μετάνιωσα τίποτα όμως .
Ακόμα και τώρα σ'αγαπαω .
Δεν ελπίζω όμως σε κάτι .
Η ελπίδα μου έχει χαθεί , έχει σβήσει .

Δεν μπορώ να ξέρω αν θα γυρίσεις .
Δεν μπορώ να ξέρω αν θα σε δεχτώ .
Για τρίτη φορά... πόσο μαλάκας θα είμαι .
Πόσο ερωτευμένος είμαι...

Το πιο δύσκολο από όλα είναι να σε φέρω πίσω σε εμένα .
Όμως το πιο εύκολο είναι να συνεχίσω να σε αγαπώ μετά από ότι μου είπες .

Γιατί για μένα είσαι ο λόγος να χαμογελάω .
Μέχρι και το ψεύτικο χαμόγελο μου έχει σβήσει τώρα .
Έιχα αφήσει τις ασπίδες μου , τυφλωμένος από την αγάπη .

Δεν κράτησα καμιά πισινή , έστω κάτι .
Δεν ήμουν προσγειωμένος , ήμουν ονειροπόλος .
Μια φορά ήμουν ονειροπόλος...
Έτσι όταν με άφησες έμειναν σημάδια μέσα στα όνειρα .
Και τα θυμάμαι όλα , ένα ένα .

Μα εσύ δεν δέχτηκες κανένα...

- ΣΠ