~MİRAS~

6_KUKLA_

GIZEM'DEN

Salona vardığımızda Alparslan dede yerde hareketsiz bir şekilde yerde yatıyordu.Yanına diz çöktüm ve bir iki düğmesini açtım

Ben:Jungkook ambula- *hıck* ambulansı ara

O donuk donuk bakmaya devam ettiğinde kalktım ve onu omuzlarından tutarak silkeledim

Ben:Jungkook hadi!!

O bana olumlu bir şekilde başını salladı ama hala şoktaydı(orası pahalıdır,bim e git😈😂😄)

Ben tekrar Alparslan dedeye odaklandım

...

Şuan ameliyat kapısının önünde duruyorduk.Ben kan çanağı olmuş gözlerimle koridordaki doktorları izliyordum.Jungkook başını iki elinin arasına almış düşünüyordu

Bir süre sonra cırtlak bir ses kulaklarımı sağır etti

Seda:OPPAGGG!!

Hemen Jungkook'un yanında bitti,oppa ne demek;şuan sorgulamıcam...Kazım dede de geldi ve yanıma oturdu.Alparslan dedenin durumunu Jungkook'tan öğrendikten sonra elimi tuttu

Kzmd:Iyi olucak endişelenme kızım,onun ne kadar inatçı olduğunu çok iyi biliyoruz

Ben tebessüm ettim

Ben:Iyi olucak dimi?😢
Kazdm:Evet

⏰⏰⏰3 saat sonra⏰⏰⏰

Kapı açıldığında herkes ayağa kalktı,ben hariç.Ayağa kalkmaya yeltendiğimde yere yapışmıştım çünkü.Jungkook gelip kolumdan kavradı ve kaldırdı.Hala tutuyordu

Doktor:Ameliyat iyi geçti,yeni kalp pili taktık.Hayatı tehlike yok ama yine de yorulmaması gerekiyor

Kzmd:Saol doktor evladım, şimdi ahiretliğimi görebilir miyiz?

Doktor:Tabiki,yormayın ancak (ne yormasi canım,çıkışta biz halı sahaya gidicez yaw)

Doktor gittikten sonra Kazım dede bize döndü

Kzmd:Ilk siz girin çocuklar

Tabi çirkef durur mu?Hemen Jungkook'un kolundan tuttu ve ben de kolunu kurtardım,Jungkook tutuyodu en son.Bir adım atmışken Kazım dede durdurdu

Kazmd:Onlar tek girsin Seda,biz bekleyelim

Şuan ona sevinemicektim,direk odaya yöneldim

Kapıyı yavaşça açtığımda Alparslan dede uyanıkmış

Alpd:Ben de korktum doktor geldi diye,uyuma numarası yapacaktım.Çok sıkıcı burası çocuklar,evimize gidelim
Ben:Ah be dedem

Gittim ve yatağa yatan bedene sevgiyle sarıldım

Alpd:Ne öyle dikiliyosun kerata ,dedene sarılmıcak mısın?
Jungkook:Çok korkuttun

Diyip sarıldı.Üzülmüştü,gerçekten dedesi için üzülmüştü

Alpd:Büyümüş de dedesi için endişelenirmiş,sıpa

Hepimiz gülüşürken Jungkook kolunu omzuma attı.Ben ona "hayırdır birader?" bakışları atarken o dedeme kafası dik bir sekilde dönüktü

Jungkook:Dede,biz Gizem'le gerçekten evleniyoruz
Alpd:Daha yeni mi anladın evlat😂
Jungkook:Öyle değil dede,bu kez severek

Bana döndü.Ne yapmaya çalışıyo bu manyak?!

Jungkook:Birbirimize aşığız
Alpd:Öyle mii?Ne güzel
Ben:Benim niye haberim yo-

Belimde hissettiğim hareketlilikle sustum,ne ara kolu indi belime?Pislik bir de gıdıklıyo(carpilmaya son iki adım)

Ben:Öhöm...Yani....Benim niye haberim yok bu kalp pilinden?Benden birşey saklamazdin sen Alparslan dede?
Alpd:Niye hemen konuyu değiştiriyorsun,ne güzel evliliğinizi konuşuyoduk
Ben:Bu da önemli ama...
Alpd:Sen üzülme diye kızım,mürvetinizi göremicem diye üzülüyordum;şuan kalkıp oynayasım var(açın uleyn bir erik dalı!!Erik dalı gevreeekktirrr...)

Biz gülümsedik.Hemşire geldi ve bizi dışarı çıkarttı.Ilaç ve uyku saatiymiş.Insanca söyleseydi bari,bizi azarlayıp durdu.Biz uyandırdık sanki?!Neyse,şuan ki konu evlilik!

Kazım dede'ye durumu anlattık ve terasta çıktık.Seda'yı zar zor postaladik😒😬

Terasa çekiştirdiğim Jungkook'u koltuğa otutturdum *fırlattı* ve karşısında dikilip kollarımı bağladım

Jungkook:Noluyoruz ya?!...Beni bu kadar isteğini bilmiyordum,koltuğa fırlatmalar falan?
Ben:Saçmalama!Hem,asıl sana sormalı;noluyoruz Jungkook efendi?!

Koltuğa arkasını yasladı bacak bacak üstüne atarak bilmiş bir tavırla konuştu

Jungkook:Şimdiyi bilmem ama yakında karı-koca oluyoruz
Ben:Bravo bu yaşta bu zeka (o zaman kuruda zeki olmuyi,yaş kuru)

Alaylı bir şekilde alkışladım

Jungkook:Biliyorum,bu yüzden herkes bana hayran ya
Ben:Ama şimdi ne olduğumuzu bilmiyordun,onu da ben öğreteyim;sen kurban ben de katil oluyorum

Sağ kolunu,koltuğun kenarından düşürdü.Ama hemen toparlandı ve yalandan öksürerek koltukta düzgün bir pozisyona geçti

Ben:Evet Jungkook efendiii,şimdi söyle bana;seni nasıl öldüreyim
Jungkook:Bir kere ben onu dedemin iyiliği için öyle söyledim
Ben:Yalan söyledin?
Jungkook:Her neyse...Zaten 1 sene,belki daha az bir süre;sabret
Ben:Sabrımı zorluyorsun
Jungkook:Sanki ben çok istiyorum!PD-nim ne kadar kızıcak bana haberin var mı?!
Ben:Benim ne suçum var ya,bu işi başımıza saran sensin?!

Kalktı ve omuzlarından tutup gözlerimin içine baktı

Jungkook:Dedim ya,dedem için;mutlu olmasını istiyorum
Ben:Şimdiye kadar nerdeydin?
Jungkook:Bilmediğin şeyler var
Ben:Hah,bilmediğim şeylermiş;eğlenecek birşey bulamadım demiyo da

Ben arkamı dönüp giderken dedi durdurdu

Jungkook:Babam!

Ona döndüm,oha!Ağlıyo mu o?

Jungkook:Babam...annem öldükten sonra beni miras için büyüttü.Onun dediğinin dışına çıkamadım.Benim kendi isteğimle yaptığım tek şey işim,müziğim...Bunun haricinde sadece bir kuklayım!

Ben birşey diyememiştim,zaten diyemeden de zaten gözyaşlarını sildi ve omuz atarak gitti.Sap gibi duruyordum,hareket edecek bir neden bulamıyordum.Etrafa öyle şoktan çıkamamış bir halde bakarken koltukta gözüme birşey ilişti

Oraya doğru yürüdüğümde bir fotoğraf vardı.Elime alıp incelediğimde bir kadın ve kucağında 3-4 yaşlarında bir çocuk vardı.Jungkook muydu?Yanındaki de...Çok mu üzdüm??Onu anlıyabiliyordum,babası yaşıyo olduğu halde resmen bir ölü gibiydi

Fotoğrafın arkasına baktığımda yazıyı okudum,'sonsuza dek beraber'.Işte en can yakıcı durum.Özür dileyecektim,kimsenin acısını hatırlatmaya hakkım yoktu...