"Maybe we're perfect strangers,
maybe it's not forever,
maybe the love will change us,
maybe we'll stay together"
__________
🔼Νέα ιστορία στα ελληνικά! Εκτεταμένη περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο!
(Αργές ανανεώσεις!)
__________
🔼Κύρια ιδέα και επίσημ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
--🌻--
Το κουδούνι του σχολείου ήχησε για μια ακόμη φορά, σημάνοντας το τέλος της δεύτερης σχολικής μέρας της δεκαπεντάχρονης Zoe. Όπως την προηγούμενη μέρα έτσι και σήμερα ένιωθε πλήρης καθώς μάζευε τα σχολικά υπάρχοντα της και τα τοποθετούσε με μια σχετική ευλάβεια στην ευρύχωρη τσάντα της χρώματος γαλάζιου ciel, την οποία και είχε αφήσει στο πάτωμα δίπλα στο θρανίο της.
Η χαρά της για τη νέα σχολική χρονιά ήταν απερίγραπτη, με αποτέλεσμα να ανυπομονεί να γράψει αδιάκοπα στο αγαπημένο της ημερολόγιο το βράδυ κάτω από το σεληνόφως, αφού βέβαια τελείωνε τις υποχρεώσεις της ως μαθήτρια. Είχε διδαχτεί τη συνέπεια από τη μητέρα της, η οποία, ως αξιωματικός του στρατού, δεν μπορούσε να μη διαθέτει το συγκεκριμένο στοιχείο. Πριν έναν χρόνο είχε μεταφερθεί στο Αφγανιστάν να εκτελέσει τα καθήκοντα της, ωστόσο, όπως της ανακοίνωσε κι ο πατέρας της, αποφάσισαν ύστερα από έντονες συζητήσεις να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους, δήλωση που ράγισε την καρδιά της μικρής. Παρόλο που προσπάθησε να το χειριστεί σαν ενήλικας μπροστά στον πατέρα της, υπήρχαν στιγμές που αποζητούσε τη μητρική αγκαλιά, το μητρικό χάδι και δεν μπορούσε να κατανοήσει πώς η μητέρα της βρήκε την αγάπη ξανά στο πρόσωπο ενός άλλου άνδρα και την εγκατέλειψε πλήρως. Τουλάχιστον, όμως, η νέα αρχή που καλούνταν να κάνει στα δεκαπέντε της χρόνια παρέα με τον πατέρα και αδυναμία της διευκολύνθηκε με τη μετακόμιση τους από το Τέξας στην Πόλη των Αγγέλων.
Βαδίζοντας με σκυμμένο το κεφάλι παρατήρησε πως μπροστά της βρισκόταν ένα σκαλοπάτι και σηκώνοντας το βλέμμα της συνειδητοποίησε πως ήδη είχε βγει εκτός του κτηρίου του σχολείου της. Από δίπλα της πέρασε η καθηγήτρια των εικαστικών σχεδόν τρέχοντας καθώς είχε καλέσει ταξί για τη μεταφορά της αλλά είχε αργήσει, κάνοντας έτσι τον οδηγό να έχει χάσει την υπομονή του και να πατάει την κόρνα του αυτοκινήτου συνεχόμενα, φωνάζοντας το όνομα της.
