Dumating na yung araw ng Sabado, kung saan magdedecorate na kami ni Christian.
Kinakabahan ako, kasi nga yung nagyari nung first day at debate.
Sana sina Steph at Katie na lang ang kasama ko.
Panu ka hindi maiinis ang tahimik, nagkakailangan kasi kami ehh.
Pumunta kami ng National Book Store para bumili ng mga kagamitan.
Mabuti kong hindi siya sumama, parang wala naman siya. Urggghhh!
Di na ako nakatiis at,
“Tutulungan mo ba ako?”
“Oo na po!”
Nakabili na nga kami pero bangayan kami ng bangayan. Mabuti na yan at nakakausap ko siya.
Siya ang pinadala ko ng mga pinamili namin. Papunta na kami ng school , ganon parin, ingay na kaya namin, sinusungitan ko lang.
Hanggang napuno ako sa sinabi niya.
“Alam mo ang sungit mo! Meron ka ba ngayon?”
“Alaahh...ang bastos mo ahh!”
Iniwan ko siya. Tumakbo ako at hinabol naman niya aako.
Hanggang nakapunta na ako ng room at hingal na hingal at sumunod siya’t hingal na hingal din.
Sinumulan na namin ang paggawa ng bulletin board at nag-asaran kami.
Tawa kami ng tawa, nagkuwentuhan lang kami at sa tingin ko naging close din kami.
Maya-maya nagunting ko ang daliri ko ng di sinadsadya. “Ouch!”
“Anung nangyari sa’yo?” deny ko,
“wala” pilit naman siya, “tingnan ko nga.”
“Ang gunting ginagamit sa papel, hindi sa daliri”
“Sorry, Bright!”
“Teka, may band-aid ako dito.”
“Wow! Boy Scout” Pinunasan niya yung dugo at nilagyan ng band-aid.
Wow! Concern siya. *silence* nakaka-awkward dahil nakatingin siya sa akin.
“Hoi, ta-tapusin na natin to.” Wala pa din, nakatingin pa din siya sa akin. Kaya tuloy napatingin na rin ako sa kanya.
Eye to eye contact.
Then, umiwas ako. Awkward kaya! Kaya niligpit ko na ang mga gamit.
At sinabi “Uwi na ako” nakaiwas siya,
“Huh?...ha-hatid na kita.”
“Nu kaba? Wag na, kaya ko na sarili ko.”
“Anung ‘nu kaba?’ madilim na kaya, baka mapahamak ka, baka mapagtripan ka sa kanto.”
“uhmm...ahhh...sige na nga!” Hinatid na niya ako.
At nung malapit na kami sa bahay nakita ko si RANDREII.
Nakaupo sa labas ng bahay namin.
“RAN!...anu ginagawa mo jan?”
“Ay, Aishen”
“Hinihintay ka,” hindi ko narinig ng malinaw.
“Hah?”
“Wala, sige pasok na ako may tinignan lang ako.”
“Ahh..Ay, si Christian, klasmeyt natin.” Nagsmile lang si Ran as a sign of ‘hi’ ganun din si Ran.
“Ayy, sige pala Aishen, u-uwi na ako, sige!”
“By the way, thanks for the day and sorry.” Parang kinilig ako dahil sinabi niya ang pangalan ko.
Buong araw kasama ko siya ni hindi niya nabanggit pangalan ko.
( ^___^ ) (♥__♥) \( ^ __ ^ )/
A/N: Kamusta po? nevermind the emoticons and expressions. Partly may paka jeje pa ko nung ginawa ko ito ahehe.
BINABASA MO ANG
My Love Phobia
Teen FictionThis is a story about conquering one's phobia of love. Do really past will affect the present love? Carry on, as we take off to their traumatic love story.
