Seni anlattım,sevgilim.
"Sana ilk mektubumu 17 yaşımın getirdiği o duygularla güzün yazmıştım.
Şimdi bir mektup yazmamı istesen seni üzüntüyle reddederdim. Neden diye soracaksındır. Çünkü sevgilim, bir şeyi tanımlamak sınırlamaktır. O yüzden gizle...
Çakma veya gerçek olması umrumda değildi. Zira o sarının en güzel tonunu barındırırdı saçlarında.
Güneş sarısıyla birebirdi.
Bazen akar,beyazlaşırdı. Dikkatinizi vermeden bakarsanız 'beyaz bu' dersiniz ama yanılırsınız,o sarıydı.
Güneşte bir elmas gibi parlar,rüzgarda deniz misali dalgalanırdı.
Uzardı,gözlerini yok edecek şekilde. Bu onu hiçbir zaman rahatsız etmemiştir lakin ben gözlerine bakmak isterken bu sarı tutamların beni sürekli engellemesi biraz da olsa sinirlendirirdi.
Fakat ben asla kıyamazdım.
Severken,bir anne çocuğunu ilk kucağına aldığında nasıl severse öyle severdim. Narin,yumuşak... Delicesine korkardım,bir tutamına bile zarar verebilme ihtimalimden.
Yeni uyandığında dağınık olurlardı. Gün içerisinde ortadan ikiye ayırarak ve alnını kapatacak şekilde kullandığı saçları,yeni uyandığında alnını açıkta bırakacak şekilde ve sağ tarafa doğru toplanmış olurdu. Sanki onun yaptığının tersini yapmayı,ona karşı çıkmayı hayat felsefesi bellemişlerdi.
Bir kokusu vardı,şiirler yazdığım. Bir kokusu vardı,her gece özleminden kavrulduğum. Bir kokusu vardı,çiçekleri kıskandıran. Bir kokusu vardı,koklayanı huzura kavuşturan. Bir kokusu vardı,her gece burnuma dolan. Bir kokusu vardı,benimle olduğu gecelerin acısını çıkaran. Ve bir kokusu vardı,artık benimle olmayan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam. Fazla şiirsel oldu sanki hm? Taekook'u sevin,hikâyemi sevmesenizde olur. Yorum yaparsanız beni ve minik Kookie'mizi çok mutlu edersinizzz. Hoşçakalın.
