don't say // delena

final🍃

"Siz hiç zahmet etmeyin, ben Elena'nın elbisesini odasına bırakır çıkarım. Uyanmasın şimdi."

Gözlerimi hafifçe araladım. Yukarıdan sesler geliyordu. Kalkacakken aklıma gelen şeyle gözlerim kocaman açıldı.

Damon benim odamdaydı ve şu an birbirimize sarılıyorduk. Eğer Anna bizi böyle görürse...

"Damon, kalkman lazım."

Tek gözünü açtı. "Çok uykum var El."

Beni kendine daha çok çekti. Tanrım, çıplak göğsünün üstünde yatıyordum ve evdeki hiç kimse bizi görmemiş miydi?

"Daha sonra uyursun. Kalkman lazım."

"Elena, uyandın mı? Ben geldim! Bonnie elbiseni-"

Anna kapıda bizi görünce dudaklarını birbirine bastırdı. "Pardon, çok yanlış zamanda geldim sanırım. Ben elbiseyi şuraya bırakayım de gideyim."

"Anna, bekle!" Beni sıkıca sarmış Damon'ın kollarından zor olsa da çıkıp Damon'a tişörtünü atarak Anna'nın yanına gittim.

Anna hiçbir şey demeyince sırıtarak Damon'dan gözlerimi alıp Anna'ya döndüm

"Annem bir şey dedi mi?"

"Aşağıya benimle gelecekti de iyi ki onu durdurmuşum. Bu konuyu kızlarla daha sonra konuşacağız." Göz kırptı.

Utançtan ölebiliyor muyum?

Bir anda Damon Anna'ya baktı.

"Günaydın Anna."

Anna sırıttı. "Günaydın. Ben sizi daha fazla rahatsız etmeden gitsem iyi olacak."

"Görüşürüz."

"Görüşürüz Elena." O yukarı çıkarken arkasından baktık.

"Tanrım, neden ayağa kalktın Damon? Bütün gün başımın etini yiyecek."

Damon beni kendine çekti. Dağılmış saçımı düzeltirken konuşuyordu.

"Biz sevgiliyiz El. Annen veya baban bile gelseydi onlarla da görüşürdüm. Hatta yukarı çıkıp günaydın demeyi düşünüyorum."

"Öyle bir şey yapmayacaksın. Bana öyle bakmayı keser misin?... Yapmayacaksın diyorum Damon."

"Tamam. Ben de başka bir şey yaparım o zaman."

Beni öptüğünde gülmemek için kendimi zor tuttum. Onunla olmayı seviyordum, o sert ve ukala çocuk benim yanımda bambaşka biri oluyordu. Damon Salvatore gidiyor, yerine Damon geliyordu. Dudağıyla dudağım arasında kısa bir mesafe bırakarak ayrıldı.

"Elena Gilbert, hayatımda tanıdığım en güzel kızsın. Beni deli ediyorsun."

Yüzünü tutan ellerimin başparmaklarıyla dudağına dokundum. Hızlı nefes alıp vermeye başladı.

"Damon Salvatore, seni seviyorum. Bunu sakın unutma tamam mı? Ne yaşanırsa yaşansın."

"Sen de seni sevdiğimi unutma El. Ne yaşanırsa yaşansın."

"Hiçbir zaman unutmayacağıma yemin ediyorum." Daha fazla uzatmadan onu tekrar öptüm.

Yapabileceğim tek şey buydu çünkü.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Damon

"Kızlar, Elena ile konuştunuz mu?"

"Hayır. En son hazırlanmasının uzun süreceğine dair bir mesaj atmıştı. Biz senin yanında diye düşünmüştük."

"Hayır. Kendisinin geleceğini söyledi ama kaç defadır aramama rağmen geri dönmedi."