Chapter 2:
Mikaela's POV
"Mikaelaaaaa, Gumisiiiiing ka naaaa Dyaaaan" Napabangon ako sa gulat.
"Ano bakit? Anong nang-yare? May Nasusunog ba? Dapat kanina mo pa sinabi para naman nalabas ko ang gamit ko. Ayan tuloy wala na akong damit na susuotin. Whaaat? Baka nasunog yung pera natin edi naging basurero't basurera na lang tayo. Huhuhu wawa naman tayo. Huhuhu" 0_0 -_______- @_@ o_O :-\ :-[ Bat ganon ang muka nitong lukang kapatid ko. Aba nasunugan na kami lahat lahat hindi man lang umiiyak.
"Hahahaha, Tangna. Pang Famas Award ang acting. Takte, pwede ka ng mag-artista. Hahahaha. Masyadong Advance hahahaha Grabe ang sakit ng tyan ko whahaha" Aba si Ate naluka na. Kasalanan to ng sunog e. Dahil sa kanya naluka na si Ate. Huhuhu wawa naman sya. Niyakap ko sya ng sobrang higpit
"Ate, Wawa ka naman. Wag kang mag-alala aalagaan ka dun sa Mental Hospital pag dinala ka namin don. Huhu" Lalong lumakas ang tawa ni Ate. Nababaliw na sya. Ayoko na dito. Aalis na ako sa kwarto ko. Baka saktan ako ng ate ko
"Ate mag-iingat ka ha? Aalis na ako. Baka kase saktan mo ako. Hayaan mo papatawag ako ng doctor para matulungan ka nila" dahan dahan akong naglakad palabas. Talagang may sira na ang ulo ni Ate.
Tapos may naramdaman akong dumamba sa akin.
"Ate please bitawan mo ko. Gusto ko pang mabuhay. Gusto ko pang makita ang magiging anak ko huhuhu. Araaay" Paano ba naman binatukan nya ako
"Hoy mikaela. Masyado kang OA, Ginising lang kita dahil may pasok ka pa remember? Tanga ka talaga. Hahaha. Labyu Bunso" Aba. Kung ano ano ang mga sinabi ko yun pala pawang kapraningan lang. Bakit kase napaka-OA ko? Huhuhu Kakahiya.. Pero okay lang sana'y na naman yang ate kong yan. Alam mo na..... Pareho kase kaming luka!!! :)))
BINABASA MO ANG
Sana Maulit Muli
FanfictionPaano kung kunin ng tadhana ang taong mahal mo. Anong gagawin mo? Kaya mo bang labanan ang panahon? Handa ka bang ibigay ang lahat para lang makasama mo sya? O mananahimik ka na lang sa isang tabi? Hindi mo ba sya ipaglalaban? Paano mo nga naman ipa...
