HOPE ×Min Yoongi -BANGTAN SERİSİ1-

On Dokuz/19

"Hadi uyan be, amann."

Ha Neul sevgilisinin baş ucunda kalkması için füze patlatma planları yapmakla birlikte tanrıya dua da ediyordu. Uyanmasını umuyordu.

"Cidden akşama kadar uyuyabiliyor musun? Aptal."

Sinirle bir nefes verip yataktan kalktı, o kadar emek verip hazırladığı kahvaltı boşa gitmişti. Yoongi'nin uykuyu sevdiğini biliyordu fakat bu kadar tahmin etmemişti. Sınırları zorlamayı seviyordu sevgilisi.

"Ne çok çirkefleştin sevgilim." Burnunu kırıştırarak gözlerini yavaşça gün ışığına açtı Yoongi. Normalde bu saatlerde beşinci rüyasını falan görmesi gerekirdi. Ama işler biraz değişmişe benziyordu.

"Beni bu saatte uyandırmanın umarım güzel bir sebebi vardır. Yoksa seni yarı ölü saymamız lazım."

Yoongi gözlerini ovuştururken zonklayan başını hiçe saymayı tercih etmişti.

"Birlikte kahvaltı ederiz diye düşünmüştüm Yoongi. Ama hiç uyanmayacaksın sandım."

Bu sefer ise gülmeyi tercih etmişti.

"Tabi ederiz. Niye etmeyelim. Ama ilk bi yanıma gelsene, özledim kokunu."

Ha Neul gülümseyerek yatakta sevgilisine daha çok yaklaştı ve sarıldı. Kendini güvende hissediyordu, böyle hissetmeyeli uzun zaman olmuştu.

°°°

"Gördüğün üzere kilo alıyorum balım. Ellerine sağlık ama nefis olmuş. Aynı annemin krepleri gibi..."

Yoongi'nin giderek kısılan sesi ve yüzünde ki solan gülümsemesi ortamı biraz sessizleştirmişti.

Ha Neul, Yoongi'nin masada duran elini kendi elinin arasına alarak sevgilisinin kendisine bakmasını sağladı ve içini ısıtacak o hafif gamzeli gülümsemesini sundu.

"Seni asla bırakmayacağım sevgilim."

"Seni asla bırakmayacağım."

Merhaba~
Bir sonra ki bölümü final yapmayı düşünüyorum •_•