Saat tam 9 olduğunda çalan kapı ile irkildi Yoongi. Dakikliğin bir hastalık olduğunu biliyordu. Fakat nedense garipsemişti. Uyuşuk adımlar ile kapıya doğru giderken, salonda duran boy aynasından son kez kendine bakıp ellerini saçlarından geçirdi. Her şeyin hazır olduğuna kanaat getirdiğinde ise kapıyı açtı. Görmeyi beklediği şey ile gördüğü şeyin arasında ki dağlar kadar farkla, sinirli olduğunu belirten bir kahkaha attı.
"Şey efendim. Pizzanız soğumadan yemelisiniz. Ah bir de üstüne not yazılmasını istediler. Buyurun."
Pizzacı çocuk iki büyük boy kartonu Yoongi'ye verip giderken, parasının çoktan ödendiğini anlamıştı. Kapıyı kapatıp salona giderken kutunun üstünde duran pembe kağıda baktı.
En sevdiğin renkte ki kağıda yazdığım notu beğenmişsindir umarım. En son ki mesajlaşmamızın ardından bu saate kadar uyuduğunu fark ettim Yoongi. Cidden acıkmış olman lazım. Ve şunu söylemem gerekir ki. Senin seviyenin üstünde olduğum hakkında yaptığımız konuşmadan sonra beni hangi yüzle çağırdığını merak ettim doğrusu. Evet ömrümün sonuna kadar seninle mesajlaşabilirim. Ne kadar ömrümüz varsa artık.
Notu okuduktan sonra buruşturup masanın üstüne bırakmış ve tamamen pizzalara odaklanmıştı. Deli gibi acıktığının o da farkına varmıştı. Başladığı pizzaları yarım saat içinde bitirmiş ve anonim kızı düşünmüştü. Cidden bu sefer oltaya gelen kendisi olmuştu fakat kabul etmek istemiyordu.
Medyaya ölenlerde bugün.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOPE ×Min Yoongi -BANGTAN SERİSİ1-
Cerita PendekRedsky: Hey Yoongi! Swagg: Buyur bacım. Redsky: Kız olduğumdan bu kadar eminsin yanii? Swagg: Genelde bütün kızlar yazar da bana, anlarsın ya ;) Redsky: Bütün kızlara cevap veren bir şerefsiz olduğunu biliyorsun yani? Swagg: Bir şerefsize mesaj ata...
