......."........."....
4 year later........
တစ္ရက္......ႏွစ္ရက္.....ရက္မွလသို႔...
တစ္လ...ႏွစ္လ.......လမွႏွစ္သို႔......
တစ္ႏွစ္...ႏွစ္ႏွစ္..သံုးႏွစ္....ေလးႏွစ္......
ေလးႏွစ္ ဆိုေသာအခ်ိန္ကာလတစ္ခုသို႔ေရာ႐ွိလို႔လာခဲ့ၿပီကိုကိုကေတာ့.....ေဆးရံုကုတင္ထပ္မွာေနသားက်ေနသည့္အလားမလႈပ္မယွက္......
Xiao Hun ေလးႏွင့္ Xiao Se ေလးေတာင္ မူႀကိဳေက်ာင္းတက္လို႔ေနၿပီ
သားေလးႏွစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တူသို ကိုကို ႏွင့္လဲအလြန္တူလြန္း၏.....
သားေလးႏွစ္ေယာက္အား ေက်ာင္းပို႔ရင္း ကိုကိုထံသို႔ ၀င္ျဖစ္ခဲ့ေလ၏......
သားေလးႏွစ္ေယာက္ငယ္စဥ္ကတည္းကလဲ Pa နဲ႔ ကိုကို Omma Appa ကအိမ္မွာနားေနပါဆိုတဲ့စကားကိုပင္ ႐ိုင္းျပစြာ မသိေက်းကြၽံျပဳရင္း
ကိုကို ဆီသို႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းသြားတက္ျမဲပါ .....
ကိုကို အခုလိုကုတင္ထပ္မွာ ေလာကႀကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး စိတ္ခ်မ္းေျမ့စြာလွဲေလ်ာင္းေနရတာ
ေက်နပ္တယ္မဟုတ္လား....
ကြၽန္ေတာ္မသိနားမလည္တဲ့ ကိုကို ကုမၸဏီ အလုပ္ေတြ ကြၽန္ေတာ္ကြၽမ္းက်င္စြာလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေနၿပီ....
ရံုးတက္ခ်ိန္မမွန္ေပမယ့္ ကိုကို႐ွိတဲ့ေဆးရံုက အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ကုမၸဏီ အလုပ္ေတြကိုလုပ္ရင္းေနသားက်လို႔
ို႔ေနၿပီ...ကိုကို.....
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သားေလးႏွစ္ေယာက္ဆီ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ ကိုကိုရယ္...
အေတြးမ်ားလြင့္ေမ်ာကာ ေမာင္းႏွင္လာသည့္ကားေလးပင္ သားတို႔၏ မူႀကိဳေ႐ွ႕သို႔ေရာက္လို႔ေရာက္မွန္းမသိေရာက္လာခဲ့၏...
ကားကို ေက်ာင္းေ႐ွ႕လမ္းေဘးတြင္ခ်ရပ္လိုက္ရင္း ကားေနာက္ခန္းတြင္ထိုင္ေနသည့္ သားတို႔အား
BINABASA MO ANG
SWEET LISE (Complete)
Fanfiction"ကိုကို...တန္ဖိုးျဖတ္မရႏိုင္သည့္အခ်စ္ေတြႏွင့္သာခ်စ္၍ေနမိသည့္ကိုက္ုိသာ..ကြၽန္ေတာ္ေဘးမွာထာ၀ရ႐ွိေနေပးရင္ ......ဘယ္လိုအႏၱရာယ္မ်ိဳးကိုမဆို....ကြၽန္ေတာ္ဘက္ကမမႈ့ေတာ့ပါ"