~One shots~

~Μου λειπεις...~

Κι ακόμη κι αν προσπάθησε πολύ, δεν το πέτυχε ακριβώς πότε του.

Όσο κι αν θέλησε να την κάνει να τον μισήσει, αυτή τον αγαπούσε πολύ.

Κι όταν κατάφερε επιτέλους να την κάνει να τον μισήσει, έκανε αυτό που ήθελε τώρα καιρό.

Κάρφωσε το μαχαίρι στην κοιλιά του τρεις φορές πριν ξεψυχήσει.

Κι όταν αυτή το εμαθε, δεν την ένοιαξε.

Γιατί την πόνεσε.

Μα όταν δύο μήνες αργότερα ένωσε όλα τα στοιχεια, κατάλαβε.

Πώς την πλήγωσε για να φύγει χωρίς να την στεναχωρήσει ο θάνατος του.

Γιατί προτιμούσε να του πει "Άντε γαμησου" και να τον πετάξει έξω μην θέλοντας να τον ξαναδεί, παρά να κλαίει για ώρες πάνω από το νεκρό του σώμα.

Και σαν το κατάλαβε, έκλαψε.

Και έκατσε να του γράψει ένα γράμμα.

Έπιασε το στυλό της.

Αυτό που της είχε κάνει δώρο στα πρώτα της γενέθλια στα οποία ήταν μαζί.

Μαζί με ενα ακριβό βραχιολι, της χάρισε και αυτό το ακριβό στυλό.

Δεν ξεκίνησε να γράφει, γιατί θυμήθηκε το βραχιόλι.

Πήγε προς την κοσμηματοθήκη.

Το πήρε.

Το χάιδεψε.

Το φόρεσε.

Κι ένα δάκρυ έπεσε απάνω του.

Επέστρεψε στο γραπτό της.

Και άρχισε να γράφει.

"Αγαπητέ Τζο,

Αυτό το γράμμα στο γράφω για να σου πω πως δεν σε έχω ξεχάσει. Πώς σήμερα ένωσα τα στοιχεία. Πώς προσπαθησες να με κάνεις να σε μισήσω για να μην με πονέσει ο θάνατος σου.

Και το κατάφερες.

Μα η φλόγα δεν έσβησε ποτέ.

Γιατί κανείς δεν πάτησε το φυτίλι.

Και όταν φυσιξε το αεράκι της συνηδητοποιησης, η φλόγα ξανά άναψε.

Και θέλω να σου πω, πως ότι και να μου είπες, το κρατώ φυλαχτό.

Πώς αγαπητέ μου Τζο, ακόμα και οι πιο σκληρές σου λέξεις ήχουν σαν τους χτύπους της καρδιάς μου όταν σε πρωτοειδα.

Πώς, λυπαμαι που δεν κατάφερα να σε κάνω να δεις τι υπάρχει σε αυτήν την ζωή και να μείνεις. Πώς απέτυχα σε αυτο.

Και αυτό που θέλω να σου πως πιο πολύ απ' τ' αλλά είναι ένα.

Τζο,

Μου λείπεις."

Και καθώς έκλεινε το γράμμα έκαψε το χέρι της με το βουλοκερι.

Μα ο πόνος αυτός δεν ήταν τίποτα.

Και το κόκκινο σημάδι μετά δεν την ένοιαζε.

Πήρε το γράμμα και πήγε προς το νεκροταφείο.

Βρήκε τον τάφο του αγαπημένου της.

Έψαξε για κάποια χαραμάδα.

Βρήκε μια αρκετά μεγάλη για να περάσει το γράμμα της.

Το έριξε μέσα και έφυγε.

Με λυπημένο ύφος.

Με ξέροντας πως το γράμμα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει.

Την επόμενη μέρα ξαναπήγε στον τάφο.

Μέσα από την χαραμαδα είχε φυτρώσει μια τριανταφυλλιά. Τα τριαντάφυλλα είχαν κιόλας ανθίσει.

Ήταν ένα δώρο από τον αγαπημένο της.

Και καθώς τα μύριζε, μύρισε το άρωμα του.

Το άρωμα που αγαπούσε.

Και κατάλαβε πόσο πολύ της έλειπε.

Πολύ παραπάνω από όσο νομίζε.

Από όσο έγραψε στο γράμμα.

Κατάλαβε πως η θέση στην καρδιά της θα ανήκει για πάντα σε αυτόν.

Νεκρό η ζωντανό.

Γιατί αυτός ήταν τα πάντα για αυτήν.

Όσο κι αν το ξέχασε τους τελευταίους δυο μήνες.