Spadłam do podziemia. Nie wiedziałam co się stało. Pamiętam tylko narastające światło, a potem obudziłam się na tych kwiatach. Pomimo bólu spowodowanego upadkiem wstałam i ruszyłam w stronę światła. Był tam wielki złocisty kwiat. gdy podeszłam bliżej, zauważyłam, że ma on twarz i ze strachu odskoczyłam. Wtedy powiedział:
Podeszłam do kwiata bliżej, a on wystraszony tylko krzyknął:
-Proszę! Proszę nie!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Hej spokojnie, nie mam zamiaru cię skrzywdzić. Nie wiem nawet jak się tu dostałam i co to za miejsce. Jest trochę straszne i dziwne i w ogóle. -Oh jesteś pierwszą osobą która nie próbowała mnie skrzywdzić... Dziękuję. Więc, jesteś nowa w podziemiach, prawda? Od setek lat żyją tu potwory. Chyba legendy dalej chodzą po ziemi, czysz nie? -Um... Jakie legendy? O czym ty mówisz? -Oh, nie było żadnych legend? Każdy kto spadł do podziemi został zabity przez jednego z potworów. Król kazał zabierać dusze innych ludzi, by zniszczyć barierę i zemścić się na rasie ludzkiej za zamknięcie potworów w podziemiach. Naprawdę nikt o tym nie wspominał? -Emm... Nie, nic takiego nigdy nie słyszałam. -Uh, dobrze to może powiesz mi jak masz na imię? -Ah! No tak. Zapomniałam, moje imię to Frisk. -Frisk? Nawet ładne imię.
Po tych słowach Flowey oplótł moje ramię i powiedział:
-Lepiej jak pójdę z tobą Frisk. W podziemiach potwory wcale nie są takie miłe. Będę ci pomagał sobie z nimi poradzić. -Oh, jeśli chcesz.
