7 Kalbe 1 Köprü *BTS*

Bitti•

O kadın Jimin'in çocuğunu taşıyorum demişti.

Jimin benimle sevgili iken ne yapmıştı.....

Şu an yalnız bir bankta oturmuş duyduklarım kulaklarımda çınlarken bunu hazmetmeye çalışıyordum.

Telefonuma baktığımda 200 cevapsız arama ,150 mesaj , 20 sesli mesaj vardı.

Hiçbirine geri dönmek istemiyordum.

Onların bir suçu yoktu belki ama.....

Jimin.....

Aisshhh ! Hala onu düşünüyorum.

Onun bana yaptıklarından sonra.....

Yurda dönmek için bir taxi durdurdum.

Kısa bir aradan sonra yurdun önünde durduk.

İnip binaya geçtim.

Hiç kimse yoktu galiba.

Sessiz ve sakindi etraf.

Tam kendi odama çıkmak İçin merdivenlere yöneldiğimde arkamda bir ses duydum.

"Bendis! Neredeydin sen ?"

JungKook ? Evet bu JungKook'tu.

"Konuşalım mı JungKook ?"

"Ta-tabi."

Koltuklara oturduk.

"Sana hastanede dediklerim...."

"Biliyorum Bendis. Hepsi narkozun etkisinden ne dediğini bilmiyordun. Bana açıklama yapmak zorunda değilsin."

"Hayır JungKook. Dediklerimin hepsi gerçekti. Ben seni gerçekten seviyorum. Ben....ben sadece Jimin'e kapıldım. Sen benim gerçek sevdiğimsin."

"Bendis emin misin ?"

"Haklısın bana güvenmiyorsun. Çünkü ben senin kalbini çok kırdım. Duygularınla oynadım resmen. Bu yüzden kendimi asla affetmeyeceğim. Jimin'in bu olayı benim gözümü açtı. Ben sadece ona kapılmışım. Onun gerçekten beni sevdiğini düşünmüşüm. Ama hepsi yalanmış JungKook. Hepsi Yalan."

"Bak ! Benimle olmak istediğine emin misin ?"

"Adım kadar eminim. Bir daha asla ama asla senden vazgeçmeyeceğim."

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Bavullarımız hazır kapının önünde ayakkabılarımızı giyiniyorduk.

Artık ikimizde buradan uzaklaşmak istiyorduk ve bunu beraber yapacaktık.

Biz beraber olmayı başaracaktık.

İkimiz hazır olunca yurttan ayrıldık.

JungKook'un beni nereye götüreceğini bilmiyordum.

Ama ne olursa olsun o benim iyiliğimi istiyordu.

Yağmur yağmaya başlamıştı.

JungKook'un arabasına bindik.

Çok uzun bir yol ve çok uzun , yorucu bir gündü.

Bu yüzden uyuya kaldım.

JungKook'un beni taşıması ile uyandım.

Bir eve gelmiştik.

Çok güzel bir ev.

Kocaman bahçesi olan.

Bahçede en sevdiğim çiçek olan güllerle doluydu.

Ahşaptan ama lüks bir evdi.

"JungKook neredeyiz ?"

"Evimizdeyiz Canım."

"Evimiz ?"

"Bak burası annemlerin eviydi. Ama onlar başka bir yere taşınınca burası boş kaldı. Canım ne zaman sıkılsa buraya geliyorum. Ama artık her zaman buradayım. Yanındayım. Başka birşey istemiyorum."

Küçük bir gülümseme ile başımı salladım.

Eşyalarımı yerleştirdim.

Hemen bahçeye fırladım.

Tanrım çok güzeldi.

Beyaz gül evet bu beyaz güldü.

Neden bu kadar sevindiğimi anlamadım.

Beyaz güllere bayılırım.

Arkamdan bir elin belimi sarması ile irkildim....

🦋Şimdi diyorsunuz ki hani kimse bu kızı tutamazdı. Offff boşverin orayı.

🦋YB'yi nasıl buldunuz ?

🦋Sizce hikayeyi uzatayım mı ?

🦋Yoksa birkaç bölümden sonra final mi yapayım ?

🦋Aşağıdaki yıldızın içini dolduralım.