Ποτε Ξανα Μαζι Του..!

(3ο)το ατύχημα

Μολις προσγειωθηκε το αεροπλανο σηκωθηκαμε απο τις θεσεις μας και πηραμε τις αποσκευες χειρος μας.Επειτα, με τους γονεις μου και τον αδερφο μου περιμεναμε στην αναμονη για να παραλαβουμε τις βαλιτσες μας και μολις τις ειδαμε στο κινουμενο διαδρομο κατευθειαν τις αρπαξαμε και αρχισαμε να κατευθυνομαστε προς την έξοδο.

Μπαμπας:να παρουμε ενα ταξι ωστε να μην ταλαιπωρησουμε το παππου

Μαμα:ενταξει,συμφωνω μην του πουμε να μας παρει με το αμαξι του μεγαλος ανθρωπος ειναι αλλωστε!Να εκει περιμενουν μερικα ταξι!
Και μας εκανε νευμα να παρουμε το πρωτο ταξι απο τη πιατσα.

Αμεσως κατευθηνθηκαμε προς το πρωτο ταξι στη σειρα,το πηραμε και μας πηγε στον προορισμο μας ,δηλαδη στο σπιτι μας .

Εγω δεν ηθελα να παω σπιτι γιατι ηθελα πρωτα να παω να χαιρετησω τη ξαδερφη μου την Μαρια. Αποφασισα λοιπον να αφησω τις βαλιτσες μου να τις μεταφερουν οι γονεις μου και αρχισα να περπαταω προς το σπιτι της .Καθως περπατουσα παρατήρησα στη διασταυρωση του δρομου κοσμο να εχει μαζευτει και να εχει σχηματισει μες στη μεση του δρομου ενα κυκλο στη μεση του οποιου υπηρχε ξαπλωμενος ενας ανθρωπος.

Οπως ολοι οι περιεργοι λοιπον ετσι και γω πηγα να δω τι ειχε συμβει..

Μολις συνειδητοποιησα οτι ειχε συμβει ενα ατυχημα αμεσως αγχωθηκα για το τι θα αντικριζα.
Και τοτε ειδα το μονο πραγμα που δεν περιμενα να δω..

Ο ανθρωπος που βρισκοταν μολις μπροστα στα ματια μου σοριασμενος και σχεδον με χαμενες τις αισθησεις του ηταν ο Αγγελος..!!

Απο το κεφαλι του ετρεχε αιμα και ο καρπος του χεριου του φαινοταν να εχει φυγει τελειως απο τη θεση του.
Πανικοβληθηκα απιστευτα πολυ και ετρεξα κατευθειαν κατα πανω του σπρωχνοντας οποιονδηποτε με εμποδιζε.

Επεσα στα γονατα μου και αρχισα να φωναζω το ονομα του καθως αναφιλιτα απο τους λυγμουσ που συγκρατουσα μαζευονταν στο στηθος μου.Του γυρισα το κεφαλι προς το μερος μου να τον κοιταξω και τοτε μίλησε..σηκωσε το χερι του και μιλισε!Αλλα δεν καταλαβα τιποτα απο οσα μουρμουρισε.

Ευτυχως εκεινη τη στιγμη εφτασε το ασθενοφορο,βγηκαν απο μεσα 3 τραυματιοφορεις και αρχισαν να τον περιθαλπτουν .Σηκωθηκα και πηγα μερικά μέτρα πιο πίσω ώστε να δώσω χώρο στους ειδικούς να κάνουν τη δουλειά τους.
Αναρωτηθηκα για μια φευγαλεα στιγμη ποιος να το καλεσε αραγε .Επειτα σκεφτηκα να ρωτησω τον οδηγο του ασθενοφορου που θα τον πηγαιναν.

Ο οδηγος του ασθενοφορου εμοιαζε να ηταν γυρω στα 40 με μαλλια ελαφρως γκριζα,ειχε γαλανα ματια και σκουροχρωμη επιδερμιδα σαν ηλιοκαμμενη θα ελεγα.Καθοταν στην θεση του με κατευασμενο το παραθυρο και κοιτουσε προς τα εξω. εμοιαζε να ειναι ενας πολυ ηρεμος και καλοσυνατος ανθρωπος, χωρις ιχνος ανησυχιας για το συμβαν. Λογικα θα εχει συνηθισει τετοιου ειδους περιστατικα σκέφτηκα .

Εγώ:γεις σας! Μηπως μπορειτε να μου πειτε σε ποιο νοσοκομειο θα τον πατε ?
Οδηγός:ναι εε λογικα στο γενικο νοσοκομειο που ειναι και κοντα.
Εγω:σας ευχαριστω πολυ!του αποκριθηκα και εφυγα τρεχοντας προς το σπιτι ωστε να πω στους γονεις μου να με πεταξουν με το αμαξι μεχρι το γενικο νοσοκομειο.

Με ολα αυτα ξεχασα τελειως την Μαρια που επιδιωκα πριν να δω και επικεντρωθηκα στα καινουργια συμβαντα.

Το μυαλο μου εκανε χιλιες δυο σκεψεις εκεινη τη στιγμη.

Και αν δεν συνελθει?,και πως συνεβει κατι τετοιο?,μαλλον θα ποναει πολυ,αχχ μου εχει λειψει τοσο πολυ,θελω τωρα να ειμαι κοντα του,οι γονεις του αραγε ενημερωθηκαν?,πρεπει γρηγορα να φυγω για το νοσοκομειο..και αλλα πολλα.