Kırık Kalbim (Sasunaru)

#10 Otp'min Uke'si

***Sasuke***

"Ben bir şey görmedim. Siz devam edin. "

"Kakashi sensei. Yanlış anladınız. Sasuke san ile sadece arkadaşız."

Sasuke san? Yuh ama. Yok böyle friendzone. Reddediyorum.

"Gerçekten mi? Ahh bu kötü oldu? "

"Kötü oldu derken? "

"Favori çiftim olabilirdiniz. Her neyse. Ben de boş hayal kurmayım. "

SENSEİ BİZİ SHİPLİYOR??

Way be.

Naruto'ya göz kırpıp Kakashi sensei'e döndüm.

"Tamam. İtiraf ediyoruz sensei. Biz çıkıyoruz. "

"Heey. Sasuke. "

Kakashi gözlerini kısıp maskesinin üzerinden bile belli olan sırıtışıyla bize baktı. Bir elini benim diğer elini Naruto'nun başına koydu.

"İşte böyle dürüst olun çifte kumrular. "

Çifte kumru?

"Sensin çifte kumru. "

Naruto yanaklarını şişirip sensei'e baktı. Tanrım Naruto sen neden bu kadar tatlısın? Şu an onu kendime çekip öpmemek için zor tutuyorum kendimi.

"Haha. Her neyse. Naruto. Verdiğin raporu değerlendirdim. 1 haftalık iznin verildi. Önünüzdeki hafta okulda veya yurtta bulunman gerekmiyor. "

Bu nereden çıkmıştı şimdi? Neden izin alma gereği duymuştu?

"Anladım sensei. Teşekkürler. "

"Önemli değil otp'min uke'si. "

"N.. Nasıl yani? "

Sensei'in sözlerine karşı kahkahayı bastım. Kolumu Naruto'nun omzuna attım ve konuşmaya başladım.

"Sensei. Biz öyle bir şey düşünmüyoruz. "

"Ne oluyor yaa. "

Sonra Naruto bir anda anlamış gibi çığlık attı.

"Haaaaa? S.. Saçmalamayın. Asla asla asla kabul etmiyorum. "

Sensei ile birlikte Naruto'nun bu haline güldük. Naruto'nun kendisi bile gülüyordu. Eğleniyorduk ya. Onlar benim ailem olmuştu.

"Her neyse. Siz işinize devam edin. Ben daha fazla bölmeyeyim sizi."

"Peki sensei. Siz bilirsiniz. "

Sensei çıkınca Naruto'ya döndüm.

"Ne için izin aldığını sorabilir miyim? "

"Merak etme. Sadece 1 hafta için Jiraiya amcamın yanına gidiyorum. "

"Peki bana ne zaman söylemeyi düşünüyordun? "

"Kesinleşince söyleyecektim. "

"Anladım. "

Kırıldım mı? Hayır. Üzgün müyüm? Hayır. Gerçekten mi? Hayır ay pardon evet. Yani her neyse. Bir sıkıntı yoktu. Sadece onu 1 hafta göremeyecektim.

"Yani seni bir hafta göremeyeceğim. "

"Evet. "

Üzgün gözlerle ona baktım. Ben onu her gün görürdüm. Şimdi göremeyecek olmak üzüyordu.

Bana sımsıkı sarılan kollarla kendime geldim.

"Sadece 1 hafta. Seninle her gün konuşacağım. Görüntülü konuşma yaparız. "