Gerçekten çok korkmuştum gideon ve mabel yoktular. Nereye gitmiştiler, bu durumda ne yapmam gerekiyordu ? Bi anda aklıma Dipper geldi belki o ne yapmamız gerektiğini biliyordu. Hızlıca Dipper 'ın yanına yaklaştım yüzüne baktığımda fazla umursamamış gibi duruyordu. Biraz kendime geldikten sonra konuşmaya başladım "Dipper, sen gördün mü nereye doğru ilerlediklerini, ne yapmamız gerekiyor?" Dipper benim yüzüme baktı, sanki offf birde sana yol göstercem diyen bi yüz ifadesi vardı. Ve şöyle dedi "beni takip et" tek yapabileceğim zaten onu takip edebilmekti zaten. Daha buraya yeni gelmiştim ve başıma gelenlere bak. Yürümeye başlıyalı yaklaşık 30 dk olmuştu ikimizde yol boyunca hiç konuşmamıştık bu sessizlik beni öldürüyordu ben kesinlikle bu kadar sessiz duramazdım bu çocuk hep böyle miydi? En sonunda konuşmaya karar verdim "Dipper ormanı çok iyi biliyor gibisin, ormanda gezmeyi sever misin? Evet kesinlikle çok saçma bi cümle kurmuştum şu an kafamı ağaca vurmak istiyordum. Dipper yürümeye devam ederken kafasını bana döndürüp baktı, yine aynı yüz ifadesini takınıyordu ama tam önüne dönecekken sırıttığını gördüm aman tanrım bu çocuk gülebiliyor muydu? Yine uzun bir sessizlik oluşmuştu sadece bastığımız yaprakların sesi çıkıyordu. En sonunda Dipper konuşmaya başladı "geldik, bu çalıyı geçtikten sonra gelmiş olacağız" dedi. Sonunda geldiğimizi duyunca çok mutlu olmuştum, ayaklarımın altı acımaya başlamıştı hemen onları alıp gitmek istiyordum. Dipper ile çalıyı geçmiştik ama önümüzde gideon yada mabel yoktu onun yerine yaklaşık 10 metrelik bir uçurum vardı. Gerçekten çok sinirlenmiştim bilmiyosan yolu neden beni peşine taktın? En sonunda hiç düşünmeden ağzımdan çıkanları söylüyordum "beni buraya kadar getirdin ama yolu bilmiyor muydun? Bide çok bilmiş gibi davranıp beni takip et dedin, gerçekten mi? Şimdi bi uçurumun başında duruyoruz." Kavgaya gireceğimizi ikimizde biliyorduk hatta çoktan ikimizde laf kavgasına girmiştik bile ama bi anda kavga etmeyi kestik çünkü artık iki kişi yerine üç kişiydik Dipper ve ben aynı anda kafamızı sağa çevirip ona baktık. Koskocaman kıllı bir yaratık çok korkmuştum bu gerçek olabilir miydi? Bi anda ayaklarımın yerden kesildiğini hissettim gerçekten doğruydu artık ayaklarım yere değmiyordu. Dipper beni kucağına almış uçuruma atlıyordu, hala korkuyordum ama nedense güvende hissediyordum. Dipper 'a baktığımda sanki normal bi şeymiş gibi bakıyordu, Dipper 'a daha sıkı tutunup gözlerimi kapattım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yere indiğimizde hala Dipper 'ın kucağındaydım koşmaya başlamıştı iyice uzaklasmistik. Hala inanamıuordum dipper 10 metrelik bi yerden atladı ve ona hiç bir şey olmadı. En sonunda Dipper beni yere indirmişti, çok tuhaf hissediyordum o canavarı bir yerde görmüştüm ama nerde. En sonunda hatirlamıstım o bulduğum günlükte böyle bi canavar geçiyordu ilk başlarda günlüğü pek umursamıyordum gerçek olmama ihtimali vardı ama artık inanıyordum. Hemen çantamdan günlüğü çıkardım ve sayfalarını karıştırmaya başladım. Dipper ne yaptığımı görünce şaşırmışa benziyordu ama tek kelime bile etmedi. En sonunda Dipper yine yürümeye başlamışti onun ardından yavaşça onu takip ediyordum.
Dipper 'ın ağzından
Aman tanrım pacifica 'nın elinde günlük vardı o.. o kişi miydi. Şu an bunu düşünemem mabel 'ı bulup burdan gitmek istiyordum sadece. En sonunda onların olduğu yere yaklasmistik, arkama baktığımda pacifica yere bakarak yürüyordu En sonunda vardığımızı söylemek için durdum "pacifica bu sefer gerçekten geldik" pacifica beni duyar duymaz mabel ve gideon 'un bulunduğu yere koşmaya başladı bende onun arkasından yürümeye başlamıştım. Onları gördüğümüzde mabel ve gideon yerde oturuyordu ve etraflarını cüce ordusu sarmıştı, pacifica şaşırmış gibi bakıyordu sanırım cuceleri burdan kovmak için gücümü kullanacaktım o anda mabel lafa girdi "siz ikiniz burda ne yapıyorsunuz" pacifica "sizi kurtarmaya geldik" mabel "bizi kurtarmaya gelmenizi isteyen olmadı hatta sonunda gideon ve ben yalnız kaldığim için mutluydum, hem ben zaten cücelerden kurtulmak istesem tek başıma yapabilirdim" mabel doğru demişti eğer gücünü kullansaydı hemen cücelerden kurtulabilirdi. Pacifica sınırlı gibiydi, sinirli olunca daha bi güzel oluyordu. Pacifica söze atıldı hemen "burdan kurtulabilirdin ve yapmadın mı? Sizi kurtarmak için 1 saat yürüdüm, canavar tarafından kovalandım, uçurumdan atladım ve sonuç bu mu?" Kavga cikacağa benziyordu bi anda cücelerden biri konuşmaya başladı "biz bu iki kızı kaçırdık ve bunlardan birisiyle evleneceğim buna karşı çıkan olursa bir tanesini öldürürüm" dedi. Gülmemek için kendimi zor tuttum iki kız dedi gideon 'ı kız sanmış. Pacifica hala sınırlı gibiydi o konuşan cüceye doğru yürümeye başladı, cüce şaşkın gibi ona bakıyordu. Bi anda pacifica cüceye kaldırdı hiç kimse ses çıkarmadan onları izliyorlardı, pacifica bi anda cüceye bi yumruk attı. Cücenin burnu kanamaya başlamıştı bile pacifica cüceyi sonra bi ağaca doğru fırlattı. Öbür cüceler korkmuş gibiydiler hemen kaçmaya başladılar. Birkaç saniye sonra sadece ben,mabel,pacifica ve gideon kalmıştık. Pacifica gideon 'u kaldırıp yürümeye başladı sanırım ormandan çıkmaya çalışıyordu. Açıkçası pacifica, cüceye yumruk atınca etkilenmiştim ne kadar iyi bi kiź gibi gözüksede sanki içinde bi psikopat yatıyordu tam benim tipim. Kardeşimi ayağa kaldırıp bizde ormandan çıktık. Ormandan çıktığımızda pacifica 'nın elini muslukta yıkadığını gördüm pacifica 'ya yaklaşıp cebimden çıkardığım mavi renkte mendili verip uzaklaştım.
Pacifica 'nın ağzından
Inanamıyorum bi cüceye yumruk attım ama iyi hissetmiştim Dipper'ın verdiği mendille elimi silerken mendile bi şey çizildiğini gördüm bi nakışla çizilmiş mavi bi üçgen ortasinda da bi göz bunu görmuştüm günluğün son sayfasında bu will isimli yaratiktı.
Evet arkadaşlar fazla bekletmeden öbür bölümü de yayınladım. Çok boş zamanım var bu yüzden sürekli yeni bölümler yazıp duruyorum :) umarım beğenirsiniz. Bu arada bu bölümden sonra biraz daha olaylar hızlı ve farklı ilerlemeyi düşünüyorum.
