KUTSAL RUH (Ölümlü Sır)

KAPAN

Çantamı aldım ve hızlıca evden çıkıp mekana doğru bir taksi çevirdim ve mekana gitmeye başladım.Sonunda aylardır beklediğim konser gelip çatmıştı ve hazırlıklar için yalnızca 1 saatim vardı.

Mekana geldiğimde parayı ödedim ve içeri doğru koşmaya başladım.Willson
Un bana doğru elinde kutularla geldiğini görünce bir an sarılıp dudağına bir öpücük bıraktım ve platforma çıkıp son konturolleri yapmaya başladım.

Son bir kez daha prova yaptıktan sonra yavaş yavaş içeriye insanlar dolmaya başlamıştı.Sonunda konser yaklaşmıştı kadro tam takır hazırdık.Willson kulağıma eğildi ve "Rahatla,herşey çok güzel olucak" Dedikten sonra bende parmak uçlarımda yükselip yanağını öptüm "umarım" Dedim ve çalmaya başladık.

Hayatım boyunca hayalini kurduğum herşey şimdi gerçekleşmişti ve çılgınlarca çalıp söylemenin ta kendisi olmuştuk.Konser ortasında bazı sesler duyduk ve bir anda içeriye camdan motorla kafalarında led ile güler yüz yapılmış 4 tane siyahlı geldi ve herkes bunun bir gösteri olduğunu düşünüp daha çok çıldırmıştı.

Lakin ortadaki tek gerçek ne biz bu adamları tanıyoduk nede bu bir gösteriydi.Motordaki adam indi ve mekanın kapısını açtı.İçeriye aynı maskeden gotik tarzda biri girdi ve tam ordada durup bize bakarak "Willam denilen adam senmisin?" Dediğinde kalabalık susmuştu Willson bana baktı daha sonra adama bakıp"Evet,benim"dediğinde adam boynunu kütletti ve "iyi,o zaman" Dedi ve bir anda yanındaki adamın cebinden silahı alıp willsona sıktı.

Herşey sanki yavaş çekimde ilerliyordu.Adamlar insanları tarıyolardı willam ise gözlerimin içine bakarak yere düştü.Kafasını dizlerimin üzerine aldım ve "Yalvarırım dayan" Dediğimde willson can çekişiyordu.Son gücüyle boynundaki kolyeyi kopardı ve elime verip öptü.Ve o son öpüşüydü.

Ben başında ağlarken adamlardan biri bileğimden tutup beni sürüklemeye başladı.Ben çığlık çığlığa"william"diye bağırırken etraftaki herkesin yerlerde kanlar içinde yattığını gördüm.ve bir anda ağızıma kapatılan şeyle karanlığa teslim oldum...

§§§

Gözlerimi açtığımda karanlık bir odadaydım.hemen ayağa kalktım ve duvarlara tutunarak  ışığı açabileceğim bitşeyler aradım ve sonunda elim birşeye takılınca bastım ve ışıklar açıldı.Her yer kitaplarla doluydu ve sadece odada bir yatak ve komidin vardı.kapıya doğru koştum ve bağırarak açmaya çalıştım lakin kilitliydi.

Kapıya vurdukça içimdeki ümitsizlik ve zihnimdeki korku bedenimi daha çok sarıyordu.Sonunda kilit sesi geldi ve kapı açılınca iki adım geriledim ve adama baktım.Lakin kafasında ne maske vardı nede o kıyafetleri.yine siyahtı ama o zamanki gibi değil.

Elindeki tepsiye baktığımda bana doğru geldi ve bu benim biraz daha gerilememe sebep oldu.Bir kaç sanite öyle bana bakarak durduktan sonra tepsiyi kitapların üstüne bıraktı ve tam çıkıcakken tepsideki bardağı duvara fırlattım ve parçalardan birini boğazıma dayadım.

O hızlı bir şekilde arlasını döndü ve ne yapmak istediğimi anlamaya çalışarak "O elindekini derhal yere bırak" Dediğinde dahada sert tutmuştum william'ın ölümü,o insanların ölümü gözümün ömünden geçiyordu.Ağlayarak"Ben niye burdayım,williamı neden öldürdünüz bana bunu söyleyin"dediğimde tekrardan tepkisiz ve donuk bir sesle" O elindekini bırak!"dedi.

"Hayır bırakmıycam bana ne olduğunu söylemek zorundasınız!" Diye bağırdığımda tepkisiz ve donuk bir sesle "o elindekini bırak yoksa annen ölür!" Dediği anda neye uğradığımı şaşırmıştım.Elimdeki parça istemsizce yere düşmüş ve donuk bir ifadeyle yalnızca yere bakmıştım.

Annem...Hızlı bir şekilde odadan çıkmaya çalıştım lakin önümü kesip beni yere fırlattı.Yaklaştıkça sürünerek geri kaçıyodum ve sonunda duvarın oraya geldiğimde önümde durdu ve eğilerek çenemi kavrayıp kendine çekti "Eğer bir daha aynı hareketi tekrarlarsan anneni öldürürüm,seni ise hergün!" Dedi ve çenemi sertçe bırakıp odadan çıktı ve kapıyı yine kitledi.

Dizlerimi kendime çektim ve ağlamaya başladım.Williamın vurulma anı gözümün önünden gitmiyodu.Çıldırmak üzereydim.Herşey çok güzelken şimdi yok oluşa doğru sürükleniyordum.

Bir an odanın kapısı açıldı ve içeriye kızıl saçlı bir kız girdi.Elinde kıyafet ve bir çift bot vardı.Bunları giy ve aşağıya in dedikten sonra kapıyı kilitlemeden kapattı.Kıyafetlere baktığımda saiyah bir pantolon,deri ceket siyah t-shirt ve postallar vardı.Annem için direnmek zorundaydım.Nesterlerse yapıcaktım.Başka çarem yoktu.

Kıyafetleri giydiğimde aşağıya inmek için kapıyı açtım ve merdivenleri teker teker inmeye başladım.Koltuktaki 7 kişi bana garip bir şekilde bakıyordu.Uzun bir süzmeden sonra sonunda merdivenlerden indim ve yanlarına doğru ilerledim ve köşeye oturdum.

Odama gelip beni tehtit eden adamın bana yine tepkisizce baktığını görünce sonunda dayanamadım ve "Daha nasıl işkence çektirebilirim diyemi düşünüyorsun!" Dediğimde hafifçe öne doğru eğildi ve ellerini birleştirerek "Hayır,sadece seni öldürmeden nasıl yaşatıcağımı düşünüyorum" Dediğinde sinirlenmiştim ve susmam gerktiğini anlamıştım.

Diğer köşede oturan esmer kız bana öfkeyle bakıyodu"Çok cesaretlisin,lakin biraz daha herşeyini kaybetmiş gibi davranırsan onlardan önce seni öldürürüm!"dediğinde bardağı taşıran son damlaydı.

Ayağa kalktım ve "Siz kafayımı yediniz!Önce hayatımın aşkını öldürdünüz,Sonra mekandaki o masum insanları!sonra annemle tehtit ettiniz,şimdide canımla!" Diye bağırdım ve yukarıya çıkmaya başladım her bir adımımda "Hepinize Lanet olsun" Diye son kez bağırdım ve odaya girip kapıyı sertçe kapattım.

Deli gibi pencere arıyordum.Oda tam bir hapisti.Odada etrafıma bakınırken yanlışlıkla dolaba çarptım ve kafama sert birşey düştü.ben yerde kafamı tutup kıvranırken yerde bir defter buldum.

Defteri elime aldım ve ilk sayfasını açtım.İlk sayfada değişik çizimler vardı.Kroki gibiydi.Kırmızı noktalarla işaretlenmişti.Yan tarafta 209 Broadway/ New York yazıyordu.

Bunlar neydi şimdi.Hep aynı şeyler vardı.Lakin farklı krokiler ve farklı noktalar.Tek aynı olan şey Adresti.Defteri saklamam ve bişiler öğrenmem lazımdı.Belki burdan kaçmama yardımcı olabilirdi.Kapıyı açtım ve yavaş yavaş yürümeye başladım. Merdivenlere doğru ilerlerken  yarısı açık bir kapı gördüm  oraya doğru yaklaştım ve bazı konuşmalara şahit oldum.

"Kız başımıza bela olucak!" Diyen bir kız sesi duydum.ardından o adamın sesini duydum "Şarap istermisin?" Diye sorunca kız sinirle "Bir kerede bişeye cevap versen ölürsün zaten" Dedikten sonra bir anda kapı açıldı ve kızla burun buruna geldik.Kızın arkasına baktığımda adamla göz göze geldik.Elinde bir kadeh şarap vardı ve bana sırıtarak bakıyordu.

Kız bana baktı ve "Şimdide kapı dinlemelere başlamış" Dedi ve omuzuma çarpıp gitti.Adamla karşı karşıya kalmıştım.Bana kade uzatınca "Umarım o şarap sana zehir olur" Dedim ve arkamı dönüp gittim.Merdivenlerden aşağıya indiğimde salonda kimse yoktu.Etrafı iyice kolaçan ettim ve kapıya doğru yöneldim.

Kapının kulbunu aşağıya çektiğimde kapı açıldı ve hızlı bir şekilde evden kaçtım.Etrafımız tamamen ormandı nereye gidiceğimi bilmiyordum.Lakin arkamdan gelen silah sesiyle ormana doğru koşmaya başladım.Etraf karanlıktı ve öylesine koşuyordum.

Arkamdan sesler gidiyordu lakin eğer arkama bakarsam yakalanırdım.Tekrardan silah sesi gelince bir anlık arkama baktım ve yerde devrilmiş olan ağaç kütüğüne takılıp düştüm.ve Bana doğru doğrultulmuş silahla burun buruna geldim.

Adam bana bakıyordu bir anda bir silah sesi duyuldu...