Bende zamanında hayal kurardım.içinde mutlu olduğum huzurlu olduğum hayaller.ama artık yoruldum.hayal kurmaktan yıkılan hayallerim için ağlamaktan ve hayallerimi yıkanları affetmekten.ama artık akıllandım.Hayal kurmak saçma geliyor artık.çünkü ben hayallerimde başkalarının dünyasında var olurken hayatımdaki herkes birer birer yok olup gitmiş.hayal kurarken tüm sevdiklerimi kaybetmişim. Hayal kurmayı bıraktım.umutlarla yaşamayı öğrendim.küçük umutlara tutunmaya alıştım.onlar en azından hayal kurmaktan daha gerçekçi .hayal kurmak mucize beklemekle eş değer.hayatımda öğrendiğim tek birşey varsa o da mucize diye birşey yoktur.tek bir mucize istedim hayattan.onu bile çok gördüler bana.ama bir şey öğrendim.hayatımda kimse olmadan da yaşayabileceğimi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
