Orange Line: Heart of Darkness | Jenyong

akat| Mezun

Arabadan indiklerinde Jennie bagaja yöneldi. Rosé ile birlikte her şeyi poşetleyerek düzgün bir şekilde yerleştirmişlerdi. Parlak dar pantolonunun olduğu poşet bagajďa bir köşeye sıkışmıştı. Yiyeceklerin ve kostümlerin olduğu poşetleri alırken Rosé'nin yanına geldiğini fark etti. Diğerlerinin de arabalardan indiği kapanan kapılardan anlaşılıyordu.

"Bana kızma lütfen." Rosé tatlı bir sesle konuştu. Arabadaki konuşmalarının üzerinden bir saat geçmişti.

"Sana kızmıyorum ben, sadece kendime kızıyorum. Onun beni bu kadar kışkırtmasından, bunu tek bir bakışı ile yapabilmesinden yoruldum artık."

Jennie Rosé'ye döndü. Taeyong'u her gördüğünde kalbi karanlığa gömülüyordu. Kırmızı rengi yutan derin ve sessiz bir karanlık. Jennie'yi kontrol eden duygular öfke ve kin oluyordu. Bakışına, sözlerine ve hatta karanlığına hükmediyorlardı. Jennie devam etmek üzere ağzını açmıştı ki Mark'ın onlara doğru geldiğini gördü. Taşıdığı turuncu poşetler oldukça ağır görünüyordu.

"Tam olarak nereye gidiyoruz?" Mark'ın yüzündeki meraklı ifade Jennie'yi güldürdü. Taeyong'un aksine kuzeni Mark, sevecen ve eğlenceliydi. Bu sene onların lisesine başlamıştı ve derslerinde de oldukça başarılıydı. Jennie sağ eliyle kavradığı poşetleri bırakıp Mark'a ormanı işaret etti. "Kırmızı bir bayrak var, görüyor musun?" Mark kafasını sallayınca "Orası Lisa'nın ailesinin, daha ileride ise ağaçtan bir evleri var." dedi. Jennie ve Mark ellerindeki poşetler ile patikaya doğru ilerlerken Rosé diğerlerini beklemeyi tercih etti.

"Matematik dersinize kim giriyor?"

"Bayan Anderson."

"Şanslısınız." dedi Jennie. "Bayan Anderson mükemmeldir. Bir keresinde..." Jennie birden arkasını döndüğünde Mark da durdu.

"Ayağıma basmasan diyorum!" Jennie sinirle Taeyong'a baktı. Taeyong üç kez ayağına basmış, neredeyse Jennie'nin ayak bileğini çürütmüştü.

"Görmedim."

"Kör değilsin Taeyong, elbette gördün."

Mark'ın bakışları Jennie ve Taeyong arasında gidip geliyordu. İkisinin arasındaki elektrik bu ormanı yakıp kül edebilirdi.

Johnny arkadan "İlerlesenize!" diye bağırdığında yürümeye devam ettiler. Taeyong bu kez en öndeydi. Mark onun yanındaydı ve Jennie arkadan geliyordu.

İçeri girdiklerinde tüm poşetleri evin bir köşesine yığdılar. Jennie üzerindeki siyah montu poşetlerin üzerine attığında hemen arkasında olan Taeyong montu alıp ayaklı ahşap askıya astı. "Şu kız..."

Jennie buraya birçok kez gelmesine rağmen her gelişinde büyüleniyordu. Tüm ev ahşaptan inşa edilmişti. Her köşesinde tablolar ve çeşitli bitkiler hatta etobur bir bitki olan sinek kapan bile vardı. Huzurlu, davetkar havası insanın içine işliyordu. Diğerleri poşetlerin içindekileri çıkarıp görev paylaşımında bulunurken Jennie tahta merdivenleri takip edip üst kata çıktı. Dar bir koridordan geçip terasa ulaştı. Buzlu camdan dışarısı fazla ruhsuz görünüyordu. Kapının kilidini yavaşça çevirip kapıyı ittirdi. Hava kararmış ve soğumuştu. Terasa adım atar atmaz onu hissedilir bir rüzgar karşıladı. İleriye, ormana göz attı. Ağaçların uzun dalları yukarı kaldırılan kollar gibiydi, istekle göğe açılmışlardı.

Jennie tahta trabzandan tutunup derin bir nefes aldı. Kapı sesini duyduğunda arkasına döndü. Gelen Jaehyun'du.

"Lisa'nın söylediği kadar varmış." dedi terasa göz atarken. Jennie'nin yanına geldiğinde o da trabzanlardan tutundu.

"İnsanı sakinleştiriyor." Jennie geriye çekildi. Aşağıya inip diğerlerine yardım etmelilerdi. Jaehyun "Taeyong..." dediğinde Jaehyun'un ne söyleyeceğini bekleyerek ona baktı. "O buraya gelmeyi çok istedi."

"Neden?" Jennie sesinin fazla meraklı çıkmaması için çabalamıştı.

"Çünkü Jennie. Liseden mezun oluyoruz. Belki herkesin yolu farklı çizilecek ve Taeyong seninle küs ayrılmak istemiyor."

Jaehyun bunları tüm samimiyeti ve inancı ile söylemişti ama Jennie bunu fark edemeyecek kadar keskin bir öfkeyle doluydu. Jennie terastan ayrılmadan hemen önce Jaehyun'a baktı.

"O sadece vicdanını rahatlatmak istiyor."

Bölüm alittle_princess için ♡

Suçlu bir Taeyong ile karşı karşıyayız. Sizce suçu ne?