Black Swan

0.2

Beni öylece bırakıp mutfağa gitmiş bir kova su ile geri dönüp ateşi söndürmüştü. Yanıma geldi.

"Neden buradasın?"

Ben senin kızınım dediğimde inanmıyordu. Saçımdaki tokayı çıkardım ve ona uzattım.

"Sen almıştın anne, dünü hatırlamıyor musun?"

Gözlerim ağlamaktan acıyordu artık.

Boş boş bakarken "Beni annen sanıp geldiysen buraya sorun değil. Gel tokanı bağlayayım ve arka kapıdan gidiver."

Yüzü fazla duygusuzdu.

Elimi tutup beni arka kapının önünde bıraktı.

Gece yarısı yalnızca oturuyordum. Soğuktu. Saatime ne olmuştu bilmiyordum. Dijital bir saat olsa anlayacaktım fakat kendisi köstekliydi.

Annem neden böyleydi bunu da bilmiyordum.

Keşke hiç bilmeseydin Betty.

Yaklaşık 3 saat boyunca oturdum. Kimse yoktu. Sabah olmaya yakın dizlerimin üzerine kollarımı koyup kafamı gizlemiştim.

Biri geliyordu.

"Sen de mi evden kovuldun?"

Boş ifadeyle baktım bir süre.

"Ne?"

Çoktan yanıma oturmuştu.

"Dün yaşadığım saçma bir şeyden dolayı dışarı atıldım. Olan hiçbir şey elimde değildi."

Sesi titremişti.

"Annem beni tanımıyor." diye mırıldandığımda "Emin ol tanınmıyorken dışarı atılmak tanınmaya rağmen dışarı atılmaktan iyidir" dediğini duyabildim.

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Sarışın, mavi gözlüydü.

Aynı gibiydik.
Olmasakta gibiydik.

Örgülü ve önüme gelen saçlarımı tutup arkaya attığımda derin bir nefes aldım.

"Ne olduğunu anlatmak ister misin özel değilse?"

Suratıma baktı bir süre.

"Ben Liam." duraksadı. "Geçen gün ailemle piknikten dönüyorduk. Yolda gelirken araba bozulsa ne olurdu diye düşünüyordum ve bir süre sonra motorda bir sorun oluştu. Asıl sebep bu değil.."

"Eve geldiğimizde led ışıklarıma dokundum ve evdeki tüm ampullerden elektrik çıktı. Annem koşarak yanıma geldiğinde bana gözlerim maviden beyaza döndüğü için mutantmışım gibi bakıyordu. İşte sonra da dışarı atıldım."

Benim de anlatmamı bekliyor gibi bakıyordu. Ama nasıl anlatacağımı bilmiyordum. Zaten ben bile inanmıyordum.

"Ben ise Betty. Annem beni gece, yarım saatlik uyku içinde unuttu gitti.
Oysa yalnızca yanında onu sevdiğimi söylemiştim. Daha sonra odamda köstekli saatime dokunduğumda alev aldı."

Tuhaf bakıyordu.
Bakışları sadece minnet duygusu barındırıyordu.

"12.Başkan hikayesini bilirsin. Betty sen.."

"Ne?"

"O hikayeye göre en güçlü ve en nadir kişi sensin. Yeteneğimi ben biliyordum. Kontrol edemesem de.. Farkındaydım."

Sesi titremeye başladı.

"Betty tekrar başlayacak. Abim ben 17 yaşıma geldiğimde tekrar başlayacağını ve bu sefer ciddi bir savaş olacağını söylemişti. Ben biliyordum yeteneğimi ama sen..
Onu keşfet Betty."

Soluklandı fakat yarıda kaldı.

"Betty, geliyorlar, kaç" dedi arkasından onu tutup çekiştiren adamların kolunu ısırırken.

Ben ise burnuma tutulan bir şey yüzünden hareketsiz kalmışken tek bir şey söyleyebildim;

"Liam?"