ın my blood | mendes

"A new start"

Ne yapacağımı bilmiyordum. Arkamı dönerek burdan uzaklaşmak istiyordum. Saat gecenin üçüydü. Hiçbir evin ışığı yanmıyordu. Sokakta benim ayak seslerimden başka ses duyulmuyordu. Kuzenimin evini bulduğumda derin bir nefes aldım.

Buraya kadar gelmiştim.
Kuzenimin bana çok kızacağını biliyordum. Yaz tatillerinde yanına gelmek istediğimde sürekli gelmemin tehlikeli olacağını söylerdi.Bunun nedeni hiçbir zaman öğrenemedim.

Evinin ışıkları kapalıydı. İçimi bir anda bir korku kapladı. Evde değilse ne yapacaktım?

Geri dönemezdim. Param kalmamıştı. Kalacak yerim yoktu. Kapının önünde dururken köpek sesleri gelmesi beni daha çok korkutmuştu. Telaşla zile bastım. Önüme gelen kıvırcık saçlarımı arkaya attım. Stresle sol ayağımı yere vurdum.

Dudaklarımı yalayıp zile bir kez daha bastım. Dudaklarım titriyordu. Hava son derece soğuktu. Köpek sesleri gittikçe artmıştı. Ağlamamak için dudağımı ısırdım.

Titreyen ellerimle son kez zile bastım. Birkaç dakika bekledim ama kimse kapıyı açmamıştı.

Arkamı dönmüştüm ki kapı yavaş bir şekilde açıldı. İlk önce Rayne'nin siyah saçları gözüktü sonra kendisi. Beni gördüğüne şaşırmış görünüyordu.

Akan burnumu silerek
"Merhaba" dedim.

Kaşları hızla çatıldı. Kolumdan tutarak beni içeriye aldı. Karanlıkta onu göremiyordum ama bana kızdığını nefes alışverişlerinden anlamıştım. Ardından lambaları yaktı. O perdeleri kapatırken bende evini inceleme fırsatı bulmuştum.

Beyaz koltukları oldukça rahat gözüküyordu. Kendimi o koltuklardan birine atıp uyumak istiyordum ama Rayne'nin bakışları bu gece uyumucağımın garantisiydi.

Sinirle saçlarını savurdu.
"Senin bu saatte ve en önemlisi burada ne işin var!?" Dedi.

Ona en tatlı gülümsememi yolladım. Ardından yere eğilip beyaz ayakkabılarımı çıkarıp onları bir köşeye fırlattım. Onu daha fazla sinirlendirdiğimi farkındaydım. Ama kaç saattir yolda olduğum için bunu önemsemedim.
Kendimi o beyaz ,rahat koltuklara fırlattıktan sonra;
"Biliyorsun ki bugün doğum günüm ve artık 19 yaşımda olduğum için yurttan atıldım."dedim.

Ellerini saçlarına geçirdi.
"Tanrım!! Bu saatte mi?" Dedi.

Kot ceketimi çıkartıp masanın üstüne koydum.
"Biliyorsun sürtük Jade beni zaten yurttan atmak için sabırsızlanıyordu ve beni gecenin birinde kapıya koydu."dedim.

Bakışlarını bana yönlendirdi. Gerildiğini hissediyordum.
"Seni şehir7'nin kapısında gören oldu mu?"dedi. Teleşla ellerini havaya kaldırdı.

"Şehir7'mi? Bu bir oyun mu? Ve siyah kapı diyorsan evet bir kaç kişi vardı ama onlarda ayakta uyuyor gibiydiler."dedim.

Elleriyle suratını kapattı. Neden telaşa kapıldığını anlayamıyordum.
Elleriyle suratını kapattığı için boğuk bir sesle;

"Sana kod'unu sordular mı?" Dedi.

Uyku modunda olduğum için mi bu söylediği şeyler bana mantıksız geliyordu?

Esneyerek;
"Hayır. Hiç kimse bana birşey sormadı ama sen kesinlikle oyandığın bir oyunun etkisinde kaldın Ne kodu ya?"dedim.

Resmen cırlamıştım. Uyumam an meseleydi ve bu saçma şeylere kafa yormak istemiyordum.

Rayne koşarak yanıma geldi. Bir tutam saçımı sinirle çekti. Sonra saģ elinde ki dövmeye benzer sayıları gözüme sokarcasına;
"Herkesin farklı bir kodu var. Nereye gidersek gidelim bizi bu kodlar sayesinde bulabiliyorlar."dedi.