ın my blood | mendes

"Fear"

Kendimi büyük bir oyunun içinde hissediyordum. Ellerimle yüzümü kapattım.

İğrenç bir gündü.

Rayne eve geldiğimizden beri odasındaydı. Neden bu kadar tedirgin oluyordu anlamıyorum.

Saat dörtü geçiyordu. Duvarlar üstüme geliyor gibi hissediyordum.

Kapının önünde duran çantamı elime aldım. Kapıyı açıp evden dışarı adımımı attım.

Dışarısı oldukça sessizdi. Bunu önemsemedim. Kapıyı yavaşça kapattım.

Evin kenarında olan siyah araba dikkatimi çekti. Şehir7'nin kapısında da buna benzer bir araba vardı.

İçimi bir korku kapladı. Eve geri girmek istesem de anahtarım yoktu.

Zile basarsam kesinlikle Rayne beni öldürürdü.

Sokakta yürümeye başladım. Elimde ki çantamı omzuma astım.

Takip edildiğimi düşündüğüm için hemen bir ara sokağa girdim.

Sokak oldukça dardı. Adımlarımı hızlandırdım. Sokağın çıkışında iki adam vardı.

Kendi aralarında sohbet ediyorlardı. Geri dönemezdim.

Iki adam bakışlarını bana yönelti. Başımı yere doğru eğdim.

Sakin ol Linda.
Sadece yanlarından geçeçeksin.

Sokak dar olduğu için birinin sokaktan çıkması gerekiyordu.

Tam önlerine geldiğimde ikiside sokağı kapattı. Telaşla yüzlerine baktım.

Sağımda bulunan adam kolumu tuttuğunda bir çığlık attım.

Hızla adamı ittirmeye çalışırken kafamı duvara çarptım.

Bunu acısıyla ağlamaya başlarken adamlar üzerime çullanmıştı.

Avazım çıktığı bağırıyordum. Kendimi korkumak için uzuyan tırnaklarımı solumda bulunan adamın koluna sapladım.

Bir anda iki adamda üstümden çekildi. Hızla ayağa kalktım. Nefes alışverişlerim hızlanmıştı.

Şehir7 kapının yanında bulunan adamlardan birkaç tane vardı.

Adam bir aletle beni taradı.
Bana bir adım attığında geriye doğru bir adım attım.

Bunun üzerine adam rozetini gösterdi.

"Bu şehrin güvenliğini biz sağlıyoruz hanfendi. Sizi evinize götürmemize izin verin." Dedi.

Rahat bir nefes aldım. Adam önüme geçti.

Bana saldıran adamların yalvarışlarını duyuyordum. Koruyucu adam benden çok uzun olduğu için bacaklarının arasından bana saldıran adamları görebiliyordum.

Anlayamadığım bir şekilde Koruyucu adam üstümüze şemsiyeyi açtı.

Sessiz sokakta patlama sesi duyuldu.

Ve yere düşen et parçalarını gördüm.

Onları patlatmışlardı. Ağlamamak için tırnaklarımı avuç içime bastırdım.

Bu caniceydi.

Koruyucu adamlar beni dar sokaktan çıkarırken o kişinin beni adım adım izlediğine emin oldum.

O an sessiz sokakta mesaj sesleri yankılandı. Cebimde bulunan telefonumu çıkardım.

Şehir7: Sokağa çıkma yasağı başlamıştır.