Je vous manque.

7

"Artık kitap alıp vermek istemiyorum." Yutkunmaya çalıştım. Gözyaşlarım boğazıma dizilmişti sanki. Yutkunmasam, ağlardım Eylül.

"Neden?" Diye sordun gülen yüzün asılırken. Kendimden nefret ettim. Sırf yüzün asıldı diye sımsıkı sarılırdım şu an sana. Ama yapamam, anla beni.

"Bir başkası için çizdiğin cümleleri okumak istemiyorum." Kırık bir aşkla cesaretlendim sanırım bugün Eylül. Eğer seni kıracak olursam mazur gör olur mu? Zira bu senin suçundur. Gözlerimi kör, kulaklarımı herkese sağır etmeme sen sebep oldun.

"Nasıl yani? Sen şimdi..." Ne diyeceğini bilemedin. Canın sağ olsun, canımın içi.

"Benim ne olduğumu altımı çizdiğim cümlelerde ara Eylül, beni böyle anlayamazsın."