Sırma okula erken geldiğini ffarketmiş ve biraz pişman olmuştu. Ta ki "O"nu görene kadar. "O" kişi Yaman'dan başkası değildi ve Sırma o anda erken gelmesiyle oluşan pişmanlığından kurtulmuştu. Fakat bu çocuk ondan biraz fazla büyüktü. Ama Sırma için yaş farkının bir anlamı yoktu. Ya küçük ya büyük sonuçta duygu aynı. Herkesin kalbi hızlı atıyo, midede kelebekler hareket ediyo, diye düşünürdü.
Tam o anda Alen geldi. Yine her zamanki gibi kulaklıklarını takıp son ses açmış olduğu Dio'dan Dream On'u dinliyordu. Sırma biraz fazla sıkı sarılmıştı ve bu Alen'in nefessiz kalmasına neden olmuştu. Sırma hiç zaman kaybetmeden Yaman'ı anlatmaya başlamıştı. Fakat ufak bir problem vardı. Sırma hala Yaman'ın ismini bilmediğinden "şu sarışın olan" diye bahsediyordu.
Sırma, Yaman'ı işaret etti. Alen o tarafa doğru döndüğünde her şeyin uçtuğunu ve kalbinin ağzında attığını hissetti. Alen, Yaman'ın yanındaki Megadeth t-shirt'lü Ares'i gördüğünde, onun gerçek olmadığını ve gökten düşmüş bir kara melek olduğunu düşündü. "Sanırım yine şu fısıltı kitabını çok okudum. Şu Megadeth t-shirt'lü çocuk kesin Patch ve şu an bana görünüyor." dedi. Sırma yüzünde kocaman bir gülümsemeyle "Kaybedenler Kulübü'ne hoşgeldin, tatlım." diye fısıldadı Alen'in kulağına.
