Lost boy | Ashton Irwin

Hoofdstuk 1

{Jenny's Pov}

'Mag ik van tafel?' vroeg ik, terwijl mijn tante en ik zaten te eten. Mijn tante was mijn enige familie die ik nog over had. Mijn ouders waren omgekomen bij een ongeluk en ik was bij de oppas. Ik was negen jaar en tot en met nu heb ik het er nog moeilijk mee. Nu wel heel wat minder dan een paar jaar geleden.

Mijn tante en ik hebben veel geld geerfd en mijn tante heeft ook nog is een goede baan dus we zijn wel aardig rijk. Mijn tantes kledinglijn is bekend over heel Amerika.

'Ja natuurlijk, liefje. Weet je zeker dat je geen toetje wilt?' Tante Meredith liep al naar de koelkast en pakte mijn lievelingstoetje van de bovenste plank.

'Nee bedankt, Meer. Ik ben boven, doei.' Zonder op een antwoord te wachten rende ik de trap op.

Eenmaal bij mijn kamer, die zich bevond op zolder, ging de deur met een zwaai open. Met een zucht liet ik me op mijn tweepersoonsbed vallen.

Ik was nog heel moe van mijn 17e verjaardag gisteren en sloot mijn ogen.

Ik zag een kraai, een oud huis, een graf, een vrouw, iets wat leek op een kelder. Het was veel te wazig en het duurde elk één seconde. Dit was het visioen die ik dagelijks had en ik had geen idee wat het moest betekenen. Ze begonnen de dag na mijn zestiende verjaardag.

Ik had ze nu al een paar maanden niet gehad, maar blijkbaar zijn ze weer terug.

Met barstende hoofdpijn werd ik vijf minuten later wakker. Ik was er inmiddels al aan gewend. Ik was anders, anders dan iedereen. Ik had een gave. Visioenen. Ik kon visioenen zien. En misschien was dit niet het enige.

Hoe vaak ik het mijn tante en beste vriend had verteld, ze geloofden mij gewoon niet. Ze deden normaal, maar diep van binnen dachten ze dat ik gek was.

Misschien was ik ook wel gek.

Iedereen denkt dat ik gek ben. Niet dat ik het iedereen heb verteld, maar als ik het deed. Ik kon het niet bewijzen...

Ik pakte mijn tas onder het bed vandaan en deed mijn boeken die ik voor school nodig had. Morgen was de laatste dag voor de meivakantie en ik was er echt aan toe. Sterker nog, iedereen was er aan toe.

~~~~~~~~

'Jenny!!' krijste onze huishoudster Lauren. Aangezien mijn tante 's ochtendsvroeg weg ging en bij het eten weer thuiskwam, zorgde Lauren voor het huis.

'Is je wekker kapot?! Ik ben de huishoudster, niet je nanny. Kom op, opstaan! Je hebt nog drie kwartier om op school te komen!' Lauren deed niet de moeite om even naar boven te komen.

Vliegensvlug schoot ik overeind en kroop - ja, ik kroop letterlijk - uit bed.

Twintig minuten later stond ik me in de badkamer klaar te maken om naar school te gaan.

Ik krulde mijn lange bruine haar en deed wat mascara op.

Ik had anders meer make-up op, maar ik had niet echt veel tijd meer.

Ik slokte mijn yoghurt naar binnen en pakte een banaan. Die zou ik wel opeten in de taxi.

Mijn chauffeur genaamd Charles stond al op me te wachten. Hij was al onze chauffeur sinds mijn geboorte en ik mocht hem graag.

'Vandaag de laatste dag!' zei Charles enthousiast toen hij de deur voor mij openhield. Ik knikte en stapte de taxi in.

'Ik weet nog dat ik vroeger op de laatste dag voor de vakantie altijd een schoolfeest had. Hebben jullie dat niet?' vroeg Charles en hij keek in de achteruitspiegel, zodat hij mij kon zien.

'Nee. Wij hebben gewoon les. Behalve natuurlijk voor de zomervakantie, maar het is nu de laatste dag voor de meivakantie.' antwoordde ik.

Een steek ging door mijn hoofd en ik greep ernaar. Ik kneep mijn ogen dicht en zag een huis. Een kraai. Een vrouw. Een kelder en iets wat ik nog steeds niet zag. De vrouw gilde heel hoog en luid en mijn vingers gingen vanzelf naar mijn oren.

Alles werd zwart.

'Jenny! Jenny!' riep Charles en hij sloeg me in mijn gezicht. Ik probeerde te antwoorden, maar ik kreeg het niet uit mijn strot.

'Jenny!' Charles klonk wanhopig en hij smeet water in mijn gezicht.

Langzaam opende ik mijn ogen en zag een bezorgde blik boven mijn hoofd.

'Oh godzijdank. Jenny!' Charles slaakte een zucht en wreef over zijn witte baardje.

Toen ik voorzichtig om me heen keek zag ik dat we in een restaurantje waren en niet meer in de taxi. 'W-wil je me naar school brengen? Ik moet Nate nog zien voordat hij een week naar Italië gaat. Please, ik voel me weer goed. Het was niets, Charles.'

'Nee nee. Jij gaat niet naar school. Ik breng je nu naar huis.'

'Nee Charles. Breng me naar school. Kijk, ik kan dansen en springen.' Zo gezegd, zo gedaan. En daar stond ik dan te springen en te dansen. Ik wist niet er zo net was, maar ik voelde me weer goed. Raar.

'Oke oke. Maar wel tante Meredith bellen als je naar huis wilt. Beloof je dat?'

Ik knikte.

Eenmaal op school aangekomen was het hele schoolplein al leeg. Natuurlijk.

Ik zei Charles gedag en liep rustig de school binnen. Ik was toch al te laat.

De dagwacht gaf me een briefje toen ik zei dat ik bij de tandarts was. Mijn excuus dat mijn tante geen tijd had gehad om vanochtend een briefje te schrijven werkte. Ze knikte en ik mocht door lopen.

Alle blikken waren op mij gericht toen ik de klas binnenkwam.

'Jenny Smith, je bent te laat voor deze les. Waar was je het eerste lesuur en het eerste kwartier van de tweede les?' Mevrouw Humphrey keek over haar bril -die veel te ver op haar neus zat- mij met een boze blik aan.

'Ik eh.' De hitte steeg naar mijn wangen.

In plaats van verder antwoord te geven, liep ik naar haar toe en gaf haar het briefje.

Mevrouw Humphrey las het met haar ogen tot spleetjes geknepen.

Uiteindelijk mocht ik gaan zitten en liep naar de vrije plek naast mijn beste vriend Nate. Oftewel, de populairste jongen van de school. Ik had echt geluk dat ik hem al heel lang kende anders scoorde ik op de populariteitsschaal een vijf ofzo. Ik viel niet bepaald op.

Maar sinds ik bij Nate in de klas kwam, herenigde onze vriendschap en die vijf ging naar een 7.

'Jenny. Wat is er?' Nate klonk bezorgd.

'Hoezo?'

'Eh nou ja. Je ogen draaien alle kanten op en jouw gezicht is wit.'

'Wat? Hoe bedoel je?'

'Zoals ik het zeg,' Nate's blik ging naar mevrouw Humphrey die iets ingewikkelds uitlegde over wiskunde.

'De visioenen zijn terug.' antwoordde ik kort en ik wachtte al op zijn reactie.

'Kom op zeg. Niet al weer dat visioen. Je ogen zijn trouwens weer normaal.' Hij lachte en draaide zich weer naar het bord.

Hij geloofde me niet.

___________________________

Hey. Dit is de cast:

Ashton = Ashton Irwin

Nate = Neels Visser

Jenny = Leighton Meester

Doorschrijven of niet? Comment and vote pleaseeee 💖💖