İmkansız 🍁 Teksting 🍁

3.2?

Sessizlik bir girdap gibi tüm düşünceleri içine çekerken. Kalplerde tek bir dua vardı...

Genç kızın kazasız bir şekilde burdan çıkması.

Gece içerde yatan kızı kısa sürede ne kadar da benimsediğini düşündükçe yüzünde ki kırık tebessümü gizleyemiyordu.

Bu iki genç kız zamanında hiç anlaşamazlardı ancak iki sene önce beraber aynı evde geçirdikleri iki aylık yaz tatilinden sonra artık birbirlerinden kopamaz olmuşlardı. Birbirlerine çok benziyorlardı ve bunu fark ettikten sonra birbirlerine yetmeye başladılar. Onlar bir o kadar kırık ve yıkıktılar.

O kadar çok ortak yönleri vardı ki birbirlerine ikizim demekten hiç gocunmamışlardı. Şimdi ikizi dediği kız. Canı kanı içerde can çekişiyordu.

Herkes perişan olmuştu. Bir taraftan da düşünmeden edememişti  şimdi yanında bilinmeyeni olsa daha çabuk atlatırdı belki ama bu kağosta bu şekilde onu görmek ve en özel anlarını böyle mahvetmek istemiyordu.

Bir anda sessizliği büyük bir gürültü delip geçmişti. Önce hemşireler sonra doktor hızla odaya dalarken kapı kapanmış ve perdeler çekilmeden önce herkesin gördüğü tek şey genç kızın burnundan ve ağzından gelen kan olmuştu.

Aslı hanım bu görüntüye daha fazla dayanamayıp eşinin kollarına yığıldığında hemşireler hemen genç kadını bir odaya yatırmış ve sakinleştirici yapmışlardı. Melek hanım ve bunca yıllık dostu nil hanım başında beklemek amacıyla odada kalırlarken. Ameliyathanenin kapısında merakla volta atan murat beyi çaresizlikle izlemekten başka bir şey yapamıyorlardı diğerleri.

Dakikalar belki saatler birbirini kovalarken zaman kavramı kendini yitirmişken umutun annesi diğer bayanların odasına gitmiş ve aslı hanımın durumuna bakmıştı. Gece umutun solunda oturup soğuk kanlılığını korurken genç adamın sağında ise Atakan oturuyordu. Evet yaptığı iğrenç bir şeydi ve ömrü boyunca bunun için pişmanlık duyacaktı. Kimse onu affetmeye gönüllü olmasa da genç adamın anne babası evlatlarına kıyamamış ve kucak açmışlardı. Gece hala yumuşamamış olsa da umut atakana kollarını açmıştı. Tabiki ona çok kızgındı burdan çıktıklarında sıkı bir dayak atacağını kendine not etmişti ancak gözlerini beraber açtığı çocuğun yanında olmak istiyordu. Bunun için birbirlerine söz vermişlerdi.

Murat bey ise olabildiğince Atakana bakmamaya çalışıyordu. Çünki bakarsa genç adamı öldürebileceğinden korkuyordu. Şuan onun burda bulunmasına izin veriyorsa tek nedeni bunca yıldır komşusu ve dostu olan melih beydi.

Ameliyathanin kapısı açılırken doktor dışarı çıkmış ve yorgun geçen ameliyatı atlatmanın rahatlığınla derin bir nefes almıştı.

"Damar maalesef patlamıştı ancak çok şiddetli değildi gereken müdaheleyi yaptık."

"Geçmiş olsun"

Diyerek rahatlamış ailenin yanından geçip gidecekken, arkasını dönmüş ve gözleri kızarmış olan murat beyin omuzuna dostça vurmuştu.

Herkes tek tek bakarken yavaş ve sakince gülümsemişti.

"Kızınız gerçekten çok cesurdu. Vücudu ve kan değerlerinin düşüklüğüne bakılırsa bu ameliyatı kolay kolay geçiremezdi başkası olsa...onunla hep gurur duyun ve yanında olun. Tekrar geçmiş olsun murat bey."

Doktor kalabalık ailenin yanında uzaklaşırken gece sevinçle umutun boynuna sarılmış sonra da babası ve eniştesine sarılarak halasının yattığı odasına koşmuştu.

Kapıyı bir anda açtığında dört kadında kızarmış ve dolu gözlerle genç kıza bakmaya başlamıştı.

Genç kız sevinçle güzel haberi verirken aslı hanım çoktan kapıdan çıkmış ve eşinin yanına gitmişti.

Gece ise artık her şeyin yoluna girmesi ve Azranın bundan sonra ki zorlu dönemi en az hasarla bitirmesi için dua etmeye başlamıştı.