UNWANTED GIRLS

Chapter 7

What the hell????

Wth is happening to me? Bat bigla kong naiisip yun? So weird.

Tinapos ko yung kinakain ko and talked to Mark about things.

Then suddenly, the doorbell rang.

Sino kaya to? Istorbo sa paguusap namin ah.

"Let me open it,babe." Sabi nya. Tumango nalang ako at chineck yung phone ko.

"Oh, Hyung! Woah, umuwi ka? Bakit hindi ka nag sasabi? Para sana sinundo ka namin." Sabi nya kaya napa angat ako ng tingin.

"Ya oppa!" Sigaw ko sa gulat. Gosh I didn't expect na ngayon na sya uuwi! Akala ko matagal tagal pa to uuwing bakulaw na to eh.

"Annyeong, dongsaeng." He said and wink.

Napairap naman ako. Duh. Eto nanaman kami! Asar.

"Che. Panget mo!" Asar ko sakanya. "Oh, anyways. Bat ka ba nandito? Bahay mo? Bahay mo? Istorbo ka ha." Sabi ko sabay smirk. Sumama naman yung tingin nya sakin.

"Bakit? San ko kayo naistorbo? Ha? Baka gusto mong iuwi kita kay halmeoni at hindi kita palabasin don." Seryoso yung muka pero nangaasar yung tono. Yung totoo? Tadjakan ko kaya tong epal na to? Papansin eh!

"Sa ginagawa namin! Diba babe?" Tanong ko kay Mark sa nangaasar na tono para mapikon tong epal nato. Nakaka inis eh!

Tinawan lang nya ako at umupo sa sofa habang si kuya naman nakatayo parin at masama ang muka. Ang panget talaga.

"Bat ka ba kasi dito dumiretso? Wala kabang sariling bahay? Epal kang JY ka eh." Bulong ko dun sa huli kong sinabi.

"Anong sabi mo?"

"Sabi ko epal ka!!!"

"Hindi! Anong tawag mo sakin? JY? Ya! You're being disrespectful! You shoul call me oppa!" Pagalit nyang sabi.

"Nyenyenye. Ewan! Ang daming alam isang taon lang naman tanda sakin," irap ko. Bwiset talaga to sa buhay ko eh! "Bakit ka nga kasi nandito! Kasi ayaw pa sagutin tanong ko eh! Wala naman na yung luggage mo dito so for sure nakauwi kana. So why are you here?" Nagtataray kong tanong sakanya.