Üşüyorum ellerimi ısıtan yok.
Yaralanıyorum ellerimi saran yok.
Canım acıyor acıyı dindiren yok.
Ağlıyorum ağlama diyen yok.
Yalnızım diyorum; yalnızlığımı
paylaşmak isteyen yok.
Derdim var diyorum; anlat diyen yok.
Beni sevin diyorum; sevme ihtiyacı duyan yok.
Değer verin diyorum; değer vermeyi bile bilen yok.
Seni seviyorum diyorum; karşılık veripte bende seni seviyorum diyen yok.
Her gece sessizce ağlıyorum sesimi bile duyan yok.
Iyilik yapıyorum bana karşılığında kötülük yapıyorlar.
Kötü oluyorum kendimi iyi hissetmiyorum nasılsın diyen yok.
Sevgiye muhtacım diyorum; umursamıyorlar.
Gitmek istiyorum diyorum; arkalarına dönüp bile bakmıyorlar.
Hep diyorum, diyorum, diyorum...
Başka çare yok biliyorum her şey hep aynı devam edecek ben söylemeye devam edicem, insanlar birşey demek istemicek. Yine her zamanki gibi umurlarında bile olmayacağım veya sevilmeyeceğim. Hayat öyle insanlarla dolu işte karşımıza hiç iyi insan çıkmadı. Sevmeyi bilen, yanındayım diye bilen, üşüyen elimi ısıta bilen, yaralandığımda elimi sara bilen,acımı dindirebilen, ağlama diye bilen,değer vermeyi bilen, sesimi duya bilen, nasılsın diye bilen... Yok işte yok olmadıda. 🥀
