Dedicated to: Dionderxz
Enjoy reading~ ❤
Sarranghae, readers 😊😘❤
==========
4 Years Later
Im here at the Mall. Nag gro-grocery.
Kailangan ko kasi ng mangga. Im gonna make a mango cake.Kanina pa ako paikot ikot dito sa Fruit Section. Pero hindi ko parin makita yung mga mangga.
MANGGA WHERE NA U?
Umikot pa ako, baka sakaling mahanap ko ang manggang iyon. At sa wakas nahanap ko na ang mga mangga.
Kumuha na ako ng 2 mangga at inilagay ito sa cart.
Nakuha ko na rin naman ang mga kailangan ko, kaya naisipan ko na pumunta sa cashier para mag bayad.
Paalis pa lang ako ng may tumawag sa pangalan ko.
“Krystal!”
I stopped on my tracks...
That person...
Ay walang iba kundi...
I looked back and smiled at that person.
Si Jimin...
Si Park Jimin..
Nang makalapit na siya sakin ay niyakap ko siya ng mahigpit at ganun rin ang ginawa niya sakin. Ramdam ko ang bilis ng pagtibok ng aking puso.
Sa loob ng 4 na taon ay namiss ko tong lalaki na ito.
Sa 4 na taong iyon ay siya parin ang laman ng aking puso.
We pulled back from each other.
“Krystal, is that really you? Grabe ang laki na ng pinagbago mo.” sabi niya at tinignan ako mula sa ulo hanggang sa paa.
Natawa na lang ako sa sinabi niya.
“Ano ka ba! Oo, ako parin naman to no! Ikaw nga lalo kang gumwapo eh.” puri ko sakanya.
Natawa na lang siya sa sinabi ko. Nanatili ko siyang tinignan.
Hanggang sa sumagi sa isip ko ang mga tanong na ito...
‘What if.. Umamin ako?’
‘Ngayon?’
‘Pero...’
‘Hindi pa naman siguro HULI diba?’
Huminga ako ng malalim at tinignan siya sa mga mata.
Sasabihin ko na..
“Uhm.. Jimin... I have to tell you something.” sabi ko sakanya.
Kumunot naman ang noo niya at tumango, sign na mag patuloy ako sa sasabihin ko.
“Actually, I've been dying to tell you this before.. Jimin, I li- ”
“Jagi!” may tumawag na babae kay Jimin.
Jagi?
I looked at the girl, confused.
Who the hell is this girl? Nag coconfess ako eh! Istorbo nyeta!Nanatiling nakatingin ako sakanya.
Realization hits me..
Ang ganda niya.
Yung tipong, lahat ng gusto ng mga lalaki sa babae nansakanya na.
Tumingin naman sakin yung babae at nagtaka siya.
“Jagiya, who is she?” turo niya sakin.
“Ay, oo nga pala.”sabi niya at umakbay sa babae.
“Jagi, siya si Krystal yung bestfriend kong sinasabi sayo. Krystal, si Hana nga pala. Fiancé ko.” nakangiti niyang sabi habang pinapakilala niya ako at ang babaeng iyon.
F-Fiancé?
Fiancé...
Fiancé...
Fiancé...
Fiancé...
Paulit-ulit kong naririnig ang mga iyon. Para bang sirang plaka na paulit-ulit.
So...
Ibig sabihin...
Tumingin ulit sakin si Jimin.
“Oh, I almost forgot. Ano nga pala ang sasabihin mo?” tanong niya.
“A-Ah? Yun ba? Its nothing. Forget it.” sabi ko at ngumiti ako. Ng PILIT.
Pinigilan ko ang mga luhang gusto ng kumawala. Ang sakit lang kasi eh!
What's the use if I tell him my goddamn feelings?
E, may MAHAL NA SIYANG IBA.
Napatingin naman sakin si Hana.
“Oo nga pala, Krystal your invited on our wedding day.” sabay abot sakin ng isang sobre na kulay rose gold.
Nak ng teteng! Nang aasar ba siya?? Hello? Nasasaktan ako o!
“We do hope na makapunta ka.” sabi niya at ngumiti.
Inabot ko naman iyon at tinignan ito.
Tumingin ako pabalik sakanya.
“Sure, I'll come.” sabi ko sakanya ng nakangiti. “I want to see my CHINGGU to marry his girl.” dagdag ko pa at pinasadahan ng tingin si Jimin.
“Sige, mauna na ako. Kailangan ko na kasing umuwi eh.” sabi ko sakanila at nag paalam na.
I made my way towards the cashier.
Pagkatalikod na pagkatalikod ko, nagsiunahan ng bumagsak ang mga luhang kanina ko pang pinipigilan.Tsk! Why now?
Why now.. When I have the courage to tell my fucking feelings to that guy..
Is the time that I'll knew my feelings for him is nothing.
Because..
He already love someone else.
At higit sa lahat...
IKAKASAL NA SIYA SA TAONG MAHAL NIYA...
Letse!
Kung sana matagal ko ng sinabi sakanya ang NARARAMDAMAN ko...
Edi sana...
Hindi magiging ganito...
========
Jagi/Jagiya- Love, Honey, Sweety, Baby, etc.
Chinggu- Friend
Sarranghae- I love you
YOU ARE READING
When It's Too Late [Jimin ff]
Fanfic[Park Jimin Fanfiction | Short Story |Tagalog] "Do not wait until its too late, for you to say that to that person, how much you love him, how much you care about him. Because when they're gone, they will never hear you again." -Jillx, the author.