Tijd is iets wat me soms heel erg kan frustreren. Dat komt omdat het oneindig is. In het leven zijn niet heel veel dingen zeker, maar het is zeker dat de tijd vooruit blijft gaan. Ik weet zeker dat ik ooit 20 word (als ik geen ongeluk krijg of voor die tijd dood ga), maar ik heb geen idee wat er in de tijd daarvoor nog allemaal gaat gebeuren. Ik heb geen idee wat er allemaal gaat veranderen. Het is frustrerend dat ik weet dat het gaat gebeuren maar ik niet weet hoe. Ik weet niet hoe ik er dan uitzie, wie er dan mijn vrienden zijn, waar ik dan van zal houden. Ik weet niet of bijvoorbeeld mijn oma dan nog leeft enzovoort.
Wat ook raar is, is dat als ik dood ga de tijd gewoon door zal gaan. De zon zal weer opkomen en ondergaan, er zullen nieuwe mensen geboren worden, de mensen waar ik om geef zullen doorleven. Want de tijd gaat altijd door.
Het is raar dat over 200 jaar mensen zullen denken: 'ha in die tijd waren ze echt dom' ofzo. Dat misschien mijn telefoon gevonden zal worden en in een museum zal worden tentoongesteld. Als er dan überhaupt nog een museum bestaat.
Dat over 200 jaar mensen over mij denken zoals ik nu over mensen denk die 200 jaar geleden leefden.
De tijd is (en blijft waarschijnlijk) iets wat ik moeilijk kan begrijpen, niet kan doorgronden.
JE LEEST
Verdwaald in mijn gedachten
PoetryDwalen, verdwalen, verhalen, malen, malen, vertalen, verhalen, malen. Afdwalen? Poëzie en filosofie waarin ik in mijn gedachtes verdwaal (en af en toe afdwaal). #1 Filosofie (nooit gedacht dat een van mijn boeken op #1 zou komen te staan) #1 gedacht...
