Verdwaald in mijn gedachten

*Vrij*

Ik ben vandaag naar Soldaat van oranje geweest. Het is een heel mooi en indrukwekkend stuk. Maar het herinnerd je er ook aan hoe blij je mag zijn dat wij niet in oorlog leven. Het feit dat je iedere dag iedereen kan verliezen die je dierbaar is lijkt me ondragelijk. Niet wetend wanneer het gaat stoppen. Óf het überhaupt gaat stoppen. Niet wetend of je ooit kog vrijheid gaat meemaken, of dat je voor die tijd overlijdt. Ik wist altijd wel dat het erg was, de tweede wereld oorlog, en dat mensen doodgingen, maar toch kan je je niet goed voorstellen hoe het écht was geweest. Dat je, als je aan het einde van de oorlog nog leeft, misschien wel iedereen verloren bent. Het deed me beseffen, zoals ik in "*simpel*" al zei, dat alles wat we hebben heel bijzonder is. Dat we blij moeten zijn met wat we hebben en niet moeten zeuren over kleine dingetjes zoals dat je bijvoorbeeld het achtste op school hebt. Wees blij dat je überhaupt school hebt. Want als je over kleine dingetjes zoals dat zeurt, dan beledig je eigenlijk de mensen die tijdens de oorlog leefden. Mensen die het ongelofelijk zwaar hadden, en toch niet over alles zeurden. Tenminste niet over dingen die er eigenlijk niet heel veel toe doen.
Wij kunnen onze mening geven zonder veroordeeld te worden, we mogen stemmen, we mogen geloven in wat we willen en zo kan ik doorgaan. Dus wees blij met wat je hebt. Wees blij dat je weet wat vrijheid is.